در سایت خبرگزاری ایلنا اخبار کشاورزی را مرور می کردم، خبرها حول محور خوراک دام، خرید تضمینی گندم، شتابزدگی دولت، عجله نکردن برای خرید مرغ، بازارسیاه مرغ و شوک قیمتها بود و در این میان خبری از مشاور وزیر جهادکشاورزی در قزوین با عنوان "اجرای طرح ملی زیتون راهکار جلوگیری از واردات روغن به کشور است" را دیدم و غم و اندوه خفته چند ساله در درونم شعله ور شد.
طرح زیتون و طرح تامین منابع روغن نباتی از منابع داخلی عصاره زحمات چندین ساله خبرگان این کشور در روغن و دانه های روغنی بود که متاسفانه با تصاحب بخش کشاورزی توسط برخی ها وکنار زدن تمامی نخبه های کشاورزی و اقدامات و اظهارات ناشیانه و ناشی از کم دانی و ذوق زدگی از به دست آوردن جایگاه بزرگان و دانایان، تمامی زحمات ملی خدمتگذاران بخش را به هدر دادند.
پس از روی کار آمدن دولت نهم، متولی کشاورزی در اولین اظهارات خود زمان ده ساله اجرای طرح تولید دانه های روغنی را به نصف کاهش داد و عده ای شادمان هورا کشیدند. معاون زراعت کشور طرح کشت کلزا را که یک طرح ملی بود خیانت به کشور اعلام نمود هرچند پیش از آن مقام معظم رهبری توسعه کشت کلزا را توصبه و تشویق نموده بودند.
بارها اعلام شد که دانه های روغنی و فرآورده های آن در جهان و ایران فوق استراتژیک هستند و باید با منطق علمی و عقلایی با آن رفتار کرد برای تامین و تولید آن سرمایه گذاری، تشکیلات وعزم ملی لازم است نه اینکه در گام اولیه شرکت متولی توسعه کشت دانه های روغنی را که سرشار از تخصص و ایثار بود با دلایل واهی نابود گردانند.
می گویند در دهه چهل و قبل از انقلاب، بحران جهانی و مقابله با دولت وقت ایران منتج به بستن راه ورود روغن نباتی و فرآورده های دانه های روغنی گردیده بود که سران کشور به سرمایه داران وقت صنعت روغن نباتی دستور چاره اندیشی دادند تا منابع روغن را در داخل کشور تامین نمایند. آنان نیز با هماهنگی دولت اقدام به تاسیس شرکت توسعه کشت دانه های روغنی کردند که بودجه آن با بخش خصوصی ولی انحلال آن با نظر دولت بود و نماینده ای از وزارت کشاورزی بر آن نظارت داشت. این شرکت طی سالیان دراز منابع روغن و خوراک دام را که تا آن زمان منحصر به پنبه بود گسترش داده و با معرفی و توسعه زراعت آفتابگردان و سویا و سپس کلزا نقشی تاریخی ایفا نمود و در اصل بازوی وزارت کشاورزی در این بخش بود.
در طرح های پیش گفته شده منابع روغن مورد نیاز کشور در باغبانی از درختان زیتون و توسعه آن در تمامی اراضی کشور و در زراعت از طریق توسعه کشت کلزا که در آزمایشات و تحقیقات سازگار با تمامی اقلیم کشور است، می باشد. تمامی این موارد در طرح های موصوف به دقت بررسی گردیده بود که متاسفانه با فرصت سوزی و برخوردهای شعارگونه بی محتوا اکنون که دروازه واردات تنگ گردیده، در بازار روغن نباتی، گوشت سفید و قرمر برای دولت و مردم به شدت خودنمایی می کند و غذای مردم را دچار مشکل نموده است.
روزگاری متولی زراعت کشور می گفت ما در "دانه های روغنی سرشکستگی ملی داریم" و به دلیل ضعف تولید "قدرت چانه زنی در جهان" نداریم. واردات بیشتر روغن و خوراک دام "یارانه ای است که به کشاورزان برزیل و آرژانتین" می دهیم و لی حاضر نیستیم آنرا به کشاورزان خودمان بدهیم. در چند سالی که کشت دانه های روغنی از رشد مطلوبی برخوردار بود متاسفانه در بخش بازرگانی و پس از تولید دچار ضربه های مهلکی شد. چه در دولت و چه در صاحبان صنایع علاقه ای برای کمک و همراهی نبود و لذا انگیزه زارعین از بین رفت. به زبان ساده محصولات زراعی اساسی که نقش عمده ای را در امنیت غذایی دارند از قبیل گندم، جو، ذرت، چغندرقند، برنج، حبوبات و امثالهم اکثرا در کشورما با درصد تولید قابل قبولی کشت می گردند و در صورت ایجاد تنگنا با صرفه جویی و برنامه ریزی می توان کشور را از گردنه کمبودها گذراند ولی در دانه های روغنی و فرآورده های آن از جمله روغن و کنجاله به دلیل فقر تولید و یک رقمی بودن تولید داخل به هیچ وجه امکان مقابله با آن نیست مگر آنکه برنامه های تامینی را جدی بگیریم و با سرمایه گذاری و تلاش هوشمندانه و عالمانه به تولید آن همت گماریم و تمامی دست هایی را که عاشقانه علاقمند کمک و تلاش هستند به یاری و بازی بگیریم . زیرا می بینیم که انبوه دلارهای نفتی نیز راهگشا نیست و مردمان خوب کشورمان را با هزینه های بسیار در آستانه قحطی قرار داده است. به یاد می آورم بزرگی که سکان هدایت تحقیقات کشاورزی را در دست داشت در سخنانی گفت:" من قلب تمامی وطن پرستان را برای تولید و توسعه کشت دانه های روغنی نشانه می گیرم " و همگان را به یاری می طلبید که چاره اندیشی کنند و یاری نمایند.
بگذریم در این چند سطر باز هم در تایید سخن مشاور محترم معاون وزیر تاکید می کنم که راهکار بی نیازی در اجرای طرح های ملی مصوب گذشته می باشد و با مطالعه آثار گذشتگان و طرح های مکتوب مصوب که ماحصل عمری تلاش، زحمت، دانش، تجربه، شناخت وآگاهی است ضمن افزایش توان علمی خودمان در اعتلای سرزمین عزیرمان، تامین نیازهای مردم با نگاه به آینده از تجربیات ذی قیمت گذشتگان و از وجود آنان استفاده کنیم.
این خط راه ها که به صحرا نوشته اند یاران رفته با قلم پا نوشته اند
طرح زیتون و طرح تامین منابع روغن نباتی از منابع داخلی عصاره زحمات چندین ساله خبرگان این کشور در روغن و دانه های روغنی بود که متاسفانه با تصاحب بخش کشاورزی توسط برخی ها وکنار زدن تمامی نخبه های کشاورزی و اقدامات و اظهارات ناشیانه و ناشی از کم دانی و ذوق زدگی از به دست آوردن جایگاه بزرگان و دانایان، تمامی زحمات ملی خدمتگذاران بخش را به هدر دادند.
پس از روی کار آمدن دولت نهم، متولی کشاورزی در اولین اظهارات خود زمان ده ساله اجرای طرح تولید دانه های روغنی را به نصف کاهش داد و عده ای شادمان هورا کشیدند. معاون زراعت کشور طرح کشت کلزا را که یک طرح ملی بود خیانت به کشور اعلام نمود هرچند پیش از آن مقام معظم رهبری توسعه کشت کلزا را توصبه و تشویق نموده بودند.
بارها اعلام شد که دانه های روغنی و فرآورده های آن در جهان و ایران فوق استراتژیک هستند و باید با منطق علمی و عقلایی با آن رفتار کرد برای تامین و تولید آن سرمایه گذاری، تشکیلات وعزم ملی لازم است نه اینکه در گام اولیه شرکت متولی توسعه کشت دانه های روغنی را که سرشار از تخصص و ایثار بود با دلایل واهی نابود گردانند.
می گویند در دهه چهل و قبل از انقلاب، بحران جهانی و مقابله با دولت وقت ایران منتج به بستن راه ورود روغن نباتی و فرآورده های دانه های روغنی گردیده بود که سران کشور به سرمایه داران وقت صنعت روغن نباتی دستور چاره اندیشی دادند تا منابع روغن را در داخل کشور تامین نمایند. آنان نیز با هماهنگی دولت اقدام به تاسیس شرکت توسعه کشت دانه های روغنی کردند که بودجه آن با بخش خصوصی ولی انحلال آن با نظر دولت بود و نماینده ای از وزارت کشاورزی بر آن نظارت داشت. این شرکت طی سالیان دراز منابع روغن و خوراک دام را که تا آن زمان منحصر به پنبه بود گسترش داده و با معرفی و توسعه زراعت آفتابگردان و سویا و سپس کلزا نقشی تاریخی ایفا نمود و در اصل بازوی وزارت کشاورزی در این بخش بود.
در طرح های پیش گفته شده منابع روغن مورد نیاز کشور در باغبانی از درختان زیتون و توسعه آن در تمامی اراضی کشور و در زراعت از طریق توسعه کشت کلزا که در آزمایشات و تحقیقات سازگار با تمامی اقلیم کشور است، می باشد. تمامی این موارد در طرح های موصوف به دقت بررسی گردیده بود که متاسفانه با فرصت سوزی و برخوردهای شعارگونه بی محتوا اکنون که دروازه واردات تنگ گردیده، در بازار روغن نباتی، گوشت سفید و قرمر برای دولت و مردم به شدت خودنمایی می کند و غذای مردم را دچار مشکل نموده است.
روزگاری متولی زراعت کشور می گفت ما در "دانه های روغنی سرشکستگی ملی داریم" و به دلیل ضعف تولید "قدرت چانه زنی در جهان" نداریم. واردات بیشتر روغن و خوراک دام "یارانه ای است که به کشاورزان برزیل و آرژانتین" می دهیم و لی حاضر نیستیم آنرا به کشاورزان خودمان بدهیم. در چند سالی که کشت دانه های روغنی از رشد مطلوبی برخوردار بود متاسفانه در بخش بازرگانی و پس از تولید دچار ضربه های مهلکی شد. چه در دولت و چه در صاحبان صنایع علاقه ای برای کمک و همراهی نبود و لذا انگیزه زارعین از بین رفت. به زبان ساده محصولات زراعی اساسی که نقش عمده ای را در امنیت غذایی دارند از قبیل گندم، جو، ذرت، چغندرقند، برنج، حبوبات و امثالهم اکثرا در کشورما با درصد تولید قابل قبولی کشت می گردند و در صورت ایجاد تنگنا با صرفه جویی و برنامه ریزی می توان کشور را از گردنه کمبودها گذراند ولی در دانه های روغنی و فرآورده های آن از جمله روغن و کنجاله به دلیل فقر تولید و یک رقمی بودن تولید داخل به هیچ وجه امکان مقابله با آن نیست مگر آنکه برنامه های تامینی را جدی بگیریم و با سرمایه گذاری و تلاش هوشمندانه و عالمانه به تولید آن همت گماریم و تمامی دست هایی را که عاشقانه علاقمند کمک و تلاش هستند به یاری و بازی بگیریم . زیرا می بینیم که انبوه دلارهای نفتی نیز راهگشا نیست و مردمان خوب کشورمان را با هزینه های بسیار در آستانه قحطی قرار داده است. به یاد می آورم بزرگی که سکان هدایت تحقیقات کشاورزی را در دست داشت در سخنانی گفت:" من قلب تمامی وطن پرستان را برای تولید و توسعه کشت دانه های روغنی نشانه می گیرم " و همگان را به یاری می طلبید که چاره اندیشی کنند و یاری نمایند.
بگذریم در این چند سطر باز هم در تایید سخن مشاور محترم معاون وزیر تاکید می کنم که راهکار بی نیازی در اجرای طرح های ملی مصوب گذشته می باشد و با مطالعه آثار گذشتگان و طرح های مکتوب مصوب که ماحصل عمری تلاش، زحمت، دانش، تجربه، شناخت وآگاهی است ضمن افزایش توان علمی خودمان در اعتلای سرزمین عزیرمان، تامین نیازهای مردم با نگاه به آینده از تجربیات ذی قیمت گذشتگان و از وجود آنان استفاده کنیم.
این خط راه ها که به صحرا نوشته اند یاران رفته با قلم پا نوشته اند
نظر شما