2 روز قبل تولدم تصمیم گرفتم که با دوستانم بریم یه رستوران. زنگ زدم به همه و دعوتشون کردم. آقای ایرج جمشیدی روزنامه آسیا، آقای جوانمردی ساعت تراست، آقای دکتر روستا، دکتر شهریار شفیعی، بابک بختیاری آیس پک، سامان گلریز، دکتر حلت، سپهرتاروردیان(همایش فرازان) و آقای میری صاحب گل فروشی خوشه و خانم نظری خانومشون از شکلات ایلیو، آقای عظیمی فر از کیدزلند، آقای هاشم خانی از خانه و آشپزخانه، وحید سلیمی از سراتجارت خاورمیانه و مهندس آقایی از هولدینگ BGW و... مونده بودم که کدوم رستوران بریم که خانم طاهریان از بچه های شرکت کاسپید گفت که بریم رستوران باغچه. ظاهرا بیشتر خانوما میرن این رستوران. زنگ زدیم و رستوران رو برای 30 نفر رزرو کردیم. ساعت 8 شب به سختی این رستوران رو که تو خیابون گلاب دره بود پیدا کردیم. همزمان با دکتر روستا و دکتر شفیعی که هر دو از اساتید بزرگ بازاریابی و برندینگ هستن رسیدیم اونجا. اول فکر کردیم اشتباه کردیم چون اصلا سر درش تابلو نداشت و بیشتر به خونه شبیه بود تا یه رستوران. زنگ رو زدیم و رفتیم داخل. پله های زیادی داشت و از دور احساس کردم دارم وارد خونه مادر بزرگم می شم(خدا رفتگان شما رو هم بیامرزه). یه خونه فوق العاده قدیمی که به تنها چیزی که شبیه نبود رستوران بود. به محض ورود خانم رضوی که فوق العاده هم متشخص بودن اومدن به استقبالمون. گلهای روزنامه آسیا، مبنا مدیران، خوشه و ... قبل از مستر رسیده بودن. رفتیم داخل. محیط خاصی که تا حالا چنین رستورانی خاصی رو ندیده بودم. جالب اینجا بود که فقط یک مجلس رو قبول می کنن و باید قبل از رفتن حتما رزرو کنین. این خونه 3 تا اتاق داشت و یک هال. هال یک میز بزرگ داشت که ظرفا از قبل روش چیده شده بود. دو تا از اتاقها هم میز داشت و یکی از اتاقا به سرویس بهداشتی وصل بود که یک مبل داخلش بود و نورشم کم بود. رفتیم داخل یکی از اتاقا نشستیم. دکتر بورقی(پسر خالم) هم از انگلیس اومده بود و راما که آهنگسازه هم با دکتر اومدن. کلا جم خیلی خوبی بود و همه با هم مشغول صحبت بودن. یه بخاری هم روشن بود که نوشته بودن کسی بخاری رو خاموش نکنه! کلا همه داشتیم از گرما خفه می شدیم ولی با دیدن اون کاغذ کسی وجود خاموش کردنش رو نداشت (هه هه) با چای و قهوه و شیرینی پذیرایی شدیم و موزیک سنتی هم در حال نواخته شدن بود. مهمون ها هم یکی پس از دیگری میومدن و با گل و کادو مستر رو شرمنده کردن. البته بعضی از مهمون ها چون مسافرت بودن نتونستن بیان و مجموعا 22 نفر شدیم. (جای بقیه خیلی خالی بود) بعد خوردن شیرینی و چای رفتم و حیاط رو دیدم. بینظیر بود. صدای رودخونه که از جلوی این رستوران می گذشت و حوض قدیمی و درختای خوشگل فضای رستوران رو واقعا دوست داشتنی کرده بود. تابستون باید خیلی خوشگلتر باشه چون می تونین غذا رو کنار رودخونه بخورین. غذاها آماده شد. سبزی پلویی که بوی عطرش فضا رو برداشته بود و جوجه کباب و 2 ظرف گوشت گوسفند و کشک بادمجون و سالاد فصل. چون دکتر بورقی عجله داشت زود غذا رو کشیدیم و مشغول شدیم. خیلی خوشمزه بود. گوشت فوق العاده لذیذ و آب گوشت هم فوق العاده خوشمزه بود. جوجه هم خوشمزه بود. کلا انگار داشتم دستپخت مادر زنم رو می خوردم! دوغ هم خودشون درست کرده بودن تو پارچ که اون هم بینظیر بود. ته دیگ ها رو هم که نگو. کلا با تمام غذاها ارتباط عاطفی ایجاد کرده بودم. محیطش هم بی تاثیر نبود. جالب بود که تمام پرسنل خانم بودن و مشخص بود که عاشق کارشونن و برای مهمونا سنگ تموم گذاشتن. خیلی خاص بود. همه مهمونها هم به نظر راضی میومدن. چیزی که همیشه میزبان دوست داره اتفاق بیافته. رو دیوارها هم تابلوهای قدیمی خوشگلی بود. در کل جای خیلی خاصی بود و تاکید می کنم حتما سری به این رستوران بزنین چون تمام خاطرات گذشته براتون زنده می شه. بعدش هم که کیک تولدی که شیرینی فروشی پلاتین هدیه کرده بود و یک کاریکاتور خوشگل از مستر روش درآورده بود رو گذاشتن رو میز و مستر شمع ها رو فوت کرد و کلی عکس یادگاری گرفتیم(از شیرینی فروشی پلاتین نهایت سپاس رو به خاطر کیک خوشمزشون دارم) هزینه نفری 45000 تومان شد و جالب بود که با اینکه سفارش 30 نفره داده بودیم همون 22 نفر رو حساب کردن. به این میگن اخلاق در بیزنس. تولد خاصی بود چون علاوه بر دوستایی که اومدن خیلیا از طریق فیس بوک به مستر تبریک گفتن و گل و شیرینی فرستادن که همینجا از تک تکتون تشکر می کنم. آدرس: تهران– تجریش - خیابان دربند – خیابان گلاب دره – کوچه درمان – پلاک 6 فقط به کانکسایی که در حال ساخت و سازن رسیدین بپیچین سمت راست. جای پارک هم فراوون. تلفن: 02122816204