روزگاری دکتر سید محمد حسینی آنقدر فعالیت می‌کرد و در هر محفلی از مجلس گرفته، تا دولت، اتاق‌های بازرگانی و ... حضور داشت که لقب رهبر سیاسی صنعت غذا را به خود اختصاص داد. اما او چند صباحی است که دیگر از تب و تاب افتاده و نه‌تنها در سطح رسانه‌ها، بلکه در محافل صنایع غذایی نیز کمتر حضور می‌یابد. جهت اطلاع از آخرین وضعیت او و جویا شدن نظریاتش نسبت به مسایل روز در یکی از روزهای واپسین سال 92 پای صحبت‌هایش نشسته‌ایم که ماحصل آن را با هم می‌خوانیم:

با روی کار آمدن دولت تدبیر و امید، بارقه‌های امید بسیاری در میان فعالان اقتصادی به وجود آمده است، در این رابطه چه نظری دارید؟
با شناختی که از رییس جمهور و اغلب وزرا دارم معتقدم که رییس جمهور فرد مدیری است که کارهای شتابزده انجام نمی‌دهد و در گذشته هم نشان داده که به سیاست خارجی و داخلی آگاه است و مطمئن هستم اوضاع کلیه بخش‌ها به نسبت 8 سال گذشته خیلی بهتر خواهد شد، ولی اینکه مشکلات کلی مملکت مرتفع شود، کار بسیار زیادی می‌طلبد. مشکل امروز کشور ما تحلیل‌های بین‌المللی نیست، تحریم از داخل کشور است که آزار می‌دهد. امروز شاهد آن هستیم که ارگان‌های دولتی تحریم کرده‌اند، سوء‌مدیریت به نوعی تحریم کرده است. نباید همه معضلات را به گردن دولت انداخت، نیمی از مشکلات به فرهنگ خاصی است که میان مردم رواج دارد. امروز اگر تحریم‌ها هم به طور کلی برداشته شود، اوضاع کشور بهتر می‌شود، اما نباید انتظار داشت که کلیه مسایل حل شود.

در اوایل دهه 80 که کانون انجمن‌های صنفی صنایع غذایی تازه تشکیل شده بود، برخی‌ها بر این باور بودند که برخی فعالیت‌ها اجرایی جنابعالی در انجمن متخصصین علوم و صنایع غذایی به نوعی موازی‌کاری با کانون تلقی می‌شود و برگزاری برخی جلسات موازی را نیز از نشانه‌های دودستگی می‌پنداشتند، حال که حدود 2 سالی می‌شود که اعلام بازنشستگی کرده‌اید، چرا شاهد انسجام در تشکل‌های دیگر نیستیم؟
اولا در تشکل‌گرایی هیچ یک از تشکل‌ها در شرایط فعلی کاری از پیش نمی‌توانند ببرند، چراکه دولت نمی‌خواهد مسوولیت‌ها را به بخش خصوصی تفویض کند. ثانیا هیچ‌گاه بین انجمن‌ متخصصین و کانون تضادی وجود نداشته است، چراکه اصلا تداخل وظایفی وجود ندارد، ما زیرمجموعه وزارت علوم هستیم و آنها انجمن صنفی هستند. البته ما هم اقدام‌های صنفی انجام می‌دهیم، اما هیچ‌گاه با دوستان‌مان در کانون نه رقابت کرده‌ایم و نه بر علیه آنها حرکت داشته‌ایم. کانون بعد از ما تشکیل شد و حتی جلسات اولیه این تشکل در محل انجمن ما تشکیل می‌شد و ماهم از آنها حمایت کردیم. ابتدا بر علیه انجمن ما یکسری حرکت‌هایی انجام دادند ما هم پاسخی ندادیم، چراکه ما قصد دشمنی نداشتیم. هرکجا اعلام کردند ما نباشیم ما هم گفتیم چشم! انجمن متخصصین قصد مخالفت با هیچ کسی ندارد، هم‌اکنون هم که من کمتر در کنارشان هستم انجمن وظایفش را انجام می‌دهد. ‌اکنون نیز اعلام بازنشستگی کرده‌ام، البته در صنایع غذایی هستم و با بزرگان صنایع غذایی کار می‌کنم و انجمن هم در کنار ما فعالیت می‌کند.

کانون انجمن‌های صنفی صنایع غذایی 2 انتخابات در سال 92 برگزار کرد که هر 2 به نوعی چالش‌برانگیز شد، در این رابطه چه نظری دارید؟
من اصلا از ریز مسایل کانون بی‌خبرم. اعتقاد دارم اختلافات این‌چنینی به نتیجه نخواهد رسید، چراکه اختلاف باعث از هم پاشیدن یک تشکل خواهد شد. اگر امروز شاهد هستیم که انجمن متخصصین علوم و صنایع غذایی منسجم است به دلیل آن است که با هم اختلاف نداریم، لاک‌پشتی راه می‌رویم، اما یکدست هستیم.

جنابعالی 8 سال در مجلس و 8 سال در دولت فعالیت کردید و سال‌ها هم در تشکل‌ها فعال بودید، با توجه به این سبقه قوی فوری‌ترین اقدام دولت یازدهم چیست؟
مهم‌ترین اقدام‌هایی که دولت یازدهم برای صنعت و اقتصاد می‌تواند انجام دهد، اول تعامل با دنیاست. دوم مقررات‌زدایی و از میان برداشتن سدهای پیش روی تولید است. به عنوان مثال گشایش LC در اروپا یک ساعته انجام می‌شود، در ایران تا 6 ماه هم به درازا می‌انجامد. این رویه به شکست صنعت می‌انجامد. سوم فسادزدایی از ارگان‌های دولتی و مقابله با پدیده رشوه در سطح ادارات است. در واقع دولت تا این 3 نقیصه را مرتفع نکند، معضلات کلی مرتفع نخواهد شد.

مدتی است که در محافل مختلف صحبت از بازنشستگی می‌کنید، با این همه تجربه چرا به چنین نتیجه‌ای رسیده‌اید؟
احساس کردم که هر انسانی طول عمر مفیدی دارد. من در طول عمرم در خدمت صنایع غذایی بودم ، حال که 62 سال سن دارم حس می‌کنم ماموریتم تمام شده است. در واقع از روش ماندلا الگوبرداری کرده‌ام، او از حزب آفریقای جنوبی استعفا کرد و به دنبال کارهای خیریه رفت. من هم به دنبال کارهای خیریه می‌خواهم بروم. به دنبال حمایت از یتیم‌ها هستم. البته از انجمن متخصصین جدا نخواهم شد، انجمن نهالی بود که از کوچکی آن را کاشته‌ام، اما کارهای اجرایی‌ام را کم کرده‌ام.