محمدرضا جمشیدی

فعالان صنایع غذایی و کشاورزی در حالی در بزرگترین گردهمایی سالانه داخلی خود با عنوان بیست‌وسومین نمایشگاه بین‌المللی صنایع کشاورزی، موادغذایی، ماشین‌آلات و صنایع وابسته موسوم به «ایران اگروفود» گردهم می‌آیند که این نمایشگاه چه بخواهیم و چه نخواهیم به‌رغم تمام کاستی‌هایی که دارد آئینه تمام‌ نمایی از ظرفیت فعالان این بخش به حساب می‌آید. 

در این‌که برخی برندهای مطرح و بین‌المللی صنایع غذایی به مثابه سال‌های گذشته در این نمایشگاه حاضر نمی‌شوند و این‌که پازل صادراتی با این نمایشگاه تکمیل نمی‌شود هیچ شکی وجود ندارد. 

از یکسو برندهای مطرح به‌دلیل آنکه نیاز به تبلیغات داخلی ندارند و مشتریان صادراتی خود را در نمایشگاه‌هایی نظیر «ایران اگروفود» یافت نمی‌کنند شاید دلیل موجهی برای حضور نیافتن خود داشته باشند، اما اندکی بی‌انصافی است که بخواهیم کاسه و کوزه‌های شکل نگرفتن پازل صادراتی در این نمایشگاه را بر سر مجریان توانمند و امتحان پس داده آن بشکنیم، چرا که در هیچ نقطه دنیا مجریان نمایشگاهی ابزار صادراتی کردن یک نمایشگاه را در اختیار ندارند. 

برای ایجاد ماهیت صادراتی در یک نمایشگاه بی‌شک نیاز به هماهنگی چند ارگان است که این امر از عهده یک مجری به‌طور قطع برنخواهد آمد. 

فعالیت رایزن‌های اقتصادی و بازرگانی سفارتخانه‌های کشور در کشورهای مقصد کالاهای صادراتی برای معرفی توانمندی‌های کشور در آن بخش موردنظر و ترغیب بازرگانان و تجار آن کشورها به حضور در یک نمایشگاه از مهمترین عوامل و پیش‌نیازهای صادراتی‌ شدن یک نمایشگاه تخصصی به‌شمار می‌رود، یعنی به عبارتی حرکتی است که همت وزارت امور خارجه را می‌طلبد. 

از سوی دیگر برای اعزام تورهای تجار خارجی نیاز به آژانس‌های فعال و معتبر، شرکت‌های هواپیمایی همسو و مراکز اقامتی هم راستا با اهداف صادراتی یک نمایشگاه وجود دارد. 

در غالب کشورهای مطرح در صنعت نمایشگاهی دنیا برای حمایت از نمایشگاه‌های بین‌المللی‌شان در ایام برگزاری نمایشگاه تخفیفات و تمهیدات خاصی درخصوص حمل‌ونقل و مراکز اقامتی در نظر گرفته می‌شود تا تجار و میهمانان خارجی تمایل بیشتری به حضور در آن کشور در زمان برگزاری نمایشگاه داشته باشند. 

یعنی در این قسمت هم نیاز به ساماندهی و برنامه‌ریزی سازمان میراث فرهنگی و جهانگردی و سازمان هواپیمایی کشوری وجود دارد. جدای از این مسایل کلیدی، بی‌شک درصد پایین بازدیدکنندگان تخصصی در نمایشگاه با اهمیتی نظیر «ایران اگروفود» از کیفیت برگزاری می‌کاهد و شاید اگر شهرداری و سازمان صدا و سیما حمایت بیشتری از نمایشگاه‌هایی از این دست که کشور دارای ظرفیت‌ها و مزیت نسبی فراوانی در آن است انجام دهند، بتواند کار مجریان را در ساماندهی به بازدیدکنندگان تسهیل کند. 

از سوی دیگر برخی محدودیت‌ها نظیر محدودیت صدا برای غرفه‌داران، برخی شرکت‌ها را محروم از استفاده فناوری و ترفندهای تبلیغاتی خاص آنها کرده است که شایسته است تمهیداتی برای این بخش هم در نظر گرفته شود. در این وادی اگر از برخی گلایه‌های شرکت‌ها درخصوص جانمایی غرفه‌ها ،مراسم افتتاحیه معمولی و همایش‌های تخصصی جانبی که به زحمت 30 تا 40 نفر را در خود جای می‌دهند و.... چشم‌پوشی کنیم بازهم نمی‌توان از رشد سالانه تعداد مشارکت‌کنندگان «ایران اگروفود» و نقش به‌سزایی که این نمایشگاه طی سه دهه گذشته در انتقال فناوری به صنعت غذا داشته چشم‌پوشی کنیم و بر کفایت و کاردانی برگزارکنندگانش صحه نگذاریم، اگرچه امیدواریم با هماهنگی همه ارگان‌های فوق‌الذکر روزی «ایران اگروفود» آئینه تمام نماتری از کلیت صنایع غذایی و کشاورزی کشور باشد و حضور تورهای پرتعداد نمایشگاهی و همایش‌های تخصصی با کلاس بالای آموزشی، اگروفود را آوردگاه فعالان کشاورزی و صنایع غذایی ایران در جهان سازد.