محمدرضا جمشیدی 

محمدرضا نعمت‌زاده، وزیر صنعت، معدن و تجارت چند روز پیش طی حکمی 5 مدیر برجسته صنعت را به‌عنوان مشاور خود منصوب کرد. 

این رخداد از دو جنبه بسیار حایز اهمیت است. یکی اعتقاد یک وزیر دولت یازدهم به بخش خصوصی و دیگری انتخاب 3 مدیر برجسته صنایع غذایی از میان 5 مشاوری که وزیر صنعت، معدن و تجارت برگزیده است. 

این‌که یک وزیر دولتی مشاورانی از بخش تولید برای خود بر می‌گزیند، هرچند در کشور ما امری معمول نیست، اما اقدامی در خور و راهگشا تلقی خواهد شد. 

حرکتی که در بسیاری از کشورهای مترقی دنیا نمونه‌هایی از آن یافت می‌شود و حاوی اثرات بسیار و گرانبهایی است و اگر در کشور ما نیز این اقدام سمبولیک نباشد و نعمت‌زاده به واقع به حکمی که زده اعتقاد داشته باشد و بخش خصوصی واقعی را در تصمیم‌سازی‌های وزارتخانه دخیل کند، بی‌شک بهترین مشاوران را برای خود برگزیده است. 

یکی از آفت‌های امروز اقتصاد و تولید در کشور تصویب قوانین ناکارآمد، موازی با هم و ناکاراست که یکی از مظاهر نداشتن اشراف تنظیم‌کنندگان آن قوانین می‌باشد. 

مسایل و مشکلات بسیاری که بر سرراه اجرای قانون مالیات بر ارزش افزوده مشاهده می‌شود، درگیری‌های بسیار تولیدکنندگان بخش‌های مختلف با ارگان‌هایی نظیر سازمان‌های مالیاتی و تأمین اجتماعی و به‌خصوص در صنایع غذایی موازی‌کاری ارگان‌های نظارتی نظیر وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی با استاندارد و... به‌خوبی بیانگر نبود اشراف قانونگذاران و مجریان از مباحث و پیچیدگی‌های واقعی در عرصه تولید است. 

در زمینه صادرات هم به‌نظر می‌رسد همان مباحث و نارسایی‌های تولید، البته از منظری دیگر وجود دارد و به‌طور حتم هیچ مرجع و کارشناسی نقادانه‌تر و دقیق‌تر از صادرکنندگان نمونه ملی که مفتخر به دریافت مدال‌ افتخار از دستان رییس جمهور شده‌اند نمی‌تواند اظهارنظر کند و گره‌های موجود را بگشاید. 

به‌طور حتم وقتی صادرکنند‌گانی در سطح غلامعلی سلیمانی، یونس ژائله و مرتضی سلطانی با برندهای «کاله»، «شیرین عسل» و «زرماکارون» که در بدترین شرایط داخلی و خارجی بازارهای صادراتی را فتح می‌کنند از فرمول‌هایی استفاده کرده‌اند که هم آنها را در زمره نوابغ اقتصادی قرار داده و هم به‌طور حتم نظریات آنها می‌تواند در بردارنده بسیاری از موانع و مشکلات موجود باشد. 

جدای از حسن انتخاب آقای وزیر، بدون شک فعالان صنایع غذایی به‌خود می‌بالند که 3 مشاور از میان 5 مشاور برگزیده نعمت‌زاده از بخش صنایع غذایی هستند و این امر می‌تواند جایگاه این صنعت پرمزیت را نزد دولتمردان مستحکم‌تر نماید. 

بدون تردید غلامعلی سلیمانی قادر خواهد بود از طریق وزیر صنعت مشکلات تأمین ماده اولیه تولید لبنیات یعنی شیرخام را به‌دور از هرگونه عینک‌ بخشی‌نگرانه به گوش دولتمردان برساند و از سوی دیگر گام بلندی در راستای زدودن بوروکراسی‌های زاید و دست‌وپاگیر صادرات بردارد. 

مرتضی سلطانی نیز که ید طولائی در زمینه صادرات ماکارونی دارد به‌خوبی می‌تواند مانع تصمیم‌هایی نظیر آنچه در سال گذشته درخصوص ممنوعیت واردات گندم رخ داد، شود و دولتمردان را بیش از پیش نسبت به تصمیم‌های خلق‌الساعه برحذر دارد. 

یونس ژائله نیز که به‌همراه همکاران خوش ذوق‌اش در صنعت شیرینی و شکلات صنعتی به اصطلاح فانتزی را تبدیل به صنعتی ارزآور و اشتغالزا کرده‌اند به‌طور حتم می‌تواند دولتمردان را با حکم اخیری که گرفته نسبت به مصائب تأمین مواد اولیه اصلی این صنعت پرمزیت یعنی آرد، شکر و روغن نباتی آگاه کند و مانع آن شود تا بار دیگر کاکائوی وارداتی صادرکنندگان شیرینی و شکلات کشور که تاریخ مصرف 6 ماهه دارد 45 روز در بنادر جنوبی کشور در دمای 50 درجه نگهداری شود تا مقدمات ترخیص‌اش فراهم گردد. 

به‌هرحال این اقدام ارزشمند وزیر هوشمند صنعت، معدن و تجارت را به فال نیک می‌گیریم و امیدواریم وزیر جهادکشاورزی نیز با الگوبرداری مشابه از فعالان موفق صنایع غذایی در تصمیم‌گیری‌هایش به‌خصوص در مقوله تنظیم بازار بهره بگیرد تا تولیدکنندگان کشور کمتر از آنچه امروز مشاهده می‌شود چوب تصمیم‌های غیرتخصصی و خلق‌الساعه را در همه بخش‌های دولت بخورند.