خانواده بزرگ میهن از دهه 50 و با پشتکار نوجوانی ۱۵ ساله و با اراده در این مسیر شگفتی زیادی را پشت سر گذاشته است. در این مسیر خانواده ای عظیم با بیش از ۲۵ هزار پرسنل، با هدف کارآفرینی، گردهم آمده‌اند. این پشتکار و درایت سبب شد که ایوب پایداری به عنوان کارآفرین نمونه کشوری معرفی و شناخته شود.

زندگینامه ایوب پایداری

ایوب پایداری در روستای کندرود از توابع صوفیان، شهرستان شبستر، استان آذربایجان شرقی متولد شده است. شغل اصلی خانواده او مانند سایر اهالی این روستا باغ‌داری و دام‌پروری بوده است. او از همان کودکی یاد گرفت که متکی به خود و استعدادهایش باشد و اجازه ندهد اوضاع و احوال سخت زندگی سرنوشت زندگی اش را رقم بزند.
علاقه او به بستنی از کودکی آغاز شد. در یکی دو سفری که توانسته بود همراه خانواده به شهر برود طعم بستنی را امتحان کرده بود هرچند که آن زمان بستنی ها یخی بودند و چندان کیفیتی هم نداشتند ولی در عین حال برای کودکان جذاب بودند.

در آن دوره اکثر جوان های روستا برای پیدا کردن موقعیت های شغلی بهتر راهی تهران می شدند. آن زمان که اقوام او در مشاغل مرتبط با قنادی و فروش بستنی و... شهر مشغول به کار میشدند موقعی که به روستا بر می گشتند از حال و احوال شغلشان گفتگو می کردند و اون هم تحت تاثیر صحبت های آنها قرار می گرفت و نسبت به کسب تجربه‌ های جدیدتر نه تنها علاقه مند می شد بلکه بیشتر عطش کار پیدا می کرد. تا اینکه مشکلات اقتصادی موجب شد ترک تحصیل کند و در ۱۵ سالگی راهی تهران شود. او دوران خیلی سختی را گذراند که با وجود همین شرایط شخصیت حرفه ای او نیز شکل گرفت.

ایوب پایداری وقتی‌که وارد تهران شد همراه با سایر هم روستایی هایش مشغول به کار شد. در ۱۵ سالگی به عنوان کارگر ساده در شیرینی فروشی یکی از اهالی روستای شان شروع به کار کرد. او با علاقه و جدیت سعی می کرد همه فوت و فن را یاد بگیرد. فصل تابستان و در ایام ماه رمضان، با دهان روزه در گرمای طاقت فرسا، با کمترین امکانات کار می‌کرد و هیچ موقع نصیحت‌های پدر و مادرش در مورد کسب روزی حلال و صداقت در کار را فراموش نکرده بود. از آنجایی که همیشه دوست داشت به سمت پیشرفت حرکت کند، کم کم در چند کارگاه شیرینی پزی و بستنی سازی نیز مشغول به کار شد. هرچند دستمزدش بیشتر شده بود؛ ولی این هدف اصلی او نبود.

خیلی دوست داشت در کار استقلال پیدا کند. تصمیم گرفت از کارگاه های تولید بستنی، یخچال دستی سیار اجاره کند و در خیابان ها و معابر، بستنی بفروشد. طی کردن مسیرهای طولانی در تابستان داغ با گرمای طاقت فرسا با پای پیاده همراه با چرخ دستی پر از بستنی هیچ وقت از انگیزه او برای پیشرفت و افزایش درآمد کم نکرد.او راه زندگی اش را با توکل به خدا و تلاش روبه جلو ادامه داد.

آغاز تولید بستنی توسط حاج ایوب پایداری 

او سرانجام در سال ۱۳۵۴ مغازه ای را در منطقه اسلام شهر اجاره کرد و تولید بستنی های چوبی در سطح محدود را به صورت کارگاهی شروع کرد. تولید بستنی واقعا در آن زمان بسیار پر زحمت بود چون همه کارها دستی انجام می شد. آنها باید شربت بستنی در طبقه‌ ای قالب به صورت دستی پر می کردند و سپس آنها را در طبقه محلول سرمازا و چوب گذاری می گذاشتند و منجمد میکردند. در نهایت باید بستنی های یخ زده را از قالب جدا و بسته بندی می کردند. کم کم احساس کرد بستنی های بازار کیفیت و تنوع چندان جالبی ندارند. او این توان و استعداد را در خودش دید که می تواند محصولات باکیفیتی را به بازار ارائه کند و تصمیم گرفت به طور جدی وارد عرصه تولید بستنی شود.

نحوه فروش بستنی های ایوب پایداری 

فروشندگان بستنی های او اغلب از نوجوان های اسلامشهر بودند. آنها در فصل تابستان موقع تعطیلی مدارس، یخچال های دستی سیار را از او کرایه می کردند و موقع غروب بعد از فروش بستنی ها به کارگاه برمی گشتند. کم کم آوازه طعم و کیفیت بالای بستنی های «میهن» در کل شهر پیچید. او کاملا باور داشت که انسان های بزرگ می توانند با آرزوهایشان دنیا را تغییر دهند و موفقیت همان توانایی لازم برای طی کردن ادامه مسیر است که با اشتیاق همراه باشد.
در سال ۱۳۵۸ نیسان خرید و علاوه بر تولید شروع به توزیع بستنی ها می کرد. آن زمان کارگاه او کوچک بود؛ ولی معتقد بود که باید بدین طریق به حلقه آخر این زنجیره، یعنی مشتریان نزدیک شود پس تصمیم گرفت خودش با نیسان شروع به توزیع کند.

رمز موفقیت حاج ایوب پایداری

او به شدت به کیفیت و مرغوبیت مواد اولیه اهمیت می داد و همین باعث می شد تا محصولاتی که او تولید می کند با سایر بستنی هایی که آن زمان در بازار بود فرق داشته باشد.
به مرور زمان مغازه یا همان کارگاه بستنی سازی کوچک به کارگاه نیمه صنعتی بزرگتری تبدیل شد. در آنجا با یک دستگاه خاور یخچال‌دار محصولات را به شهرستان‌های دور و نزدیک می فرستادند. بستنی های ساده چوبی و لیوانی با طعم های شیری، میوه ای، وانیلی و شکلاتی میهن معروف شدند. با وجود سختی و کمبودهای شدید در سال های جنگ و امکانات کم،نه تنها کیفیت محصولات را حفظ می کرد بلکه همچنان به فکر پیشرفت بود که همین نوع تفکر باعث شد اولین کارخانه صنعتی تولید بستنی در اسلام شهر راه اندازی شود.

ورود تکنولوژی به کارخانه میهن 

ایوب پایداری از همان بچگی آرزو داشت در هر کاری که شروع می کند تغییر و تحول ایجاد کند و تاثیر شگرفتی در صنعت و حرفه خود داشته باشد. به همین دلیل زمانی که برای بازدید یکی از شرکت های تولید کننده ماشین آلات به یکی از کشورهای اروپایی سفر کرده بود؛ ،با بستنی های جدید و متفاوت آنها که به صورت اکسترودری و تونل انجمادی تولید می شد آشنا شد. او با خودش فکر کرد که ایران هم برای تولید بستنی به این تغییر و تحول نیاز دارد. البته که این تصمیم پرریسک و بزرگ بود؛ چرا که نحوه تولید این نوع بستنی علاوه بر کیفیت و قیمت بالا، از لحاظ تکنولوژی بسیار پرهزینه بود. اما او از کودکی آموخته بود دنبال کردن آرزوها حتی با وجود شکست ناکامی نیست.

سرانجام با وجود سرمایه گذاری و مشکلات زیادی که آن روزها وجود داشت، فرمولاسیون و فرم جدید بستنی های با کیفیت تر توجه افراد زیادی را به خود جلب کرد و بستنی از یک میان وعده تفننی به نوعی اسنک منجمد و مغذی تبدیل شد که برای هر سن و هر جنسی جذاب بود. پس از آن روح تازه ای در صنعت بستنی سازی کشور دمیده شد که همچنان ادامه دارد.
ایوب پایداری توانست همچون سایر کشورهای پیشرفته ذائقه ایرانی ها را با بستنی های تولیدی شرکت های جهانی آشنا کند. در حال حاضر اکثر بستنی های موجود در بازار بستنی مگنوم، عروسکی، سالار و... از برند میهن هستند که حاصل تلاش و تکنولوژی‌های روز دنیاست. 

کلام پایانی

صنعت بستنی میهن از همان سال ها توانسته به عنوان یک صنعت غذایی مشهور در منطقه مطرح شود و هم اکنون در حال صادرات چشمگیر محصولات خود به سایر کشورها است.
حاج ایوب پایداری میهن را درختی تناوری می داند که هر روز در حال رشد است و بار و برکت بیشتری می دهد؛ در عین حال نیز تعداد افرادی که از سایه و میوه ی این درخت بهره می برند بیشتر خواهد شد.