صنایع غذایی کشور هم مانند دیگر صنایع در این چند سال گذشته وضعیت خوبی را سپری نمی کنند. آنها تمام مشکلات بخش صنایع را بر دوش داشته اند و علاوه بر آن هم مشکلات خاص صنعت خود را تحمل می کرده اند.
کاوه زرگران، دبیرکل کانون انجمن های صنایع غذایی در گفتگو با صدای اقتصاد می گوید:«مشکلات و معضلات صنایع غذایی که بخشی از خانواده بزرگ صنعت هستند، شامل قوانین کار و تامین اجتماعی و ... می شود که در تمام صنایع مشترک است. اما از مشکلات اصلی این صنعت باید مالیات بر ارزش افزوده را نام برد.»
به گفته زرگران، در دیگر کشور ها برای اینکه قیمت تمام شده سبد کالای خانواده کاهش پیدا کند، صنایع غذایی معاف از مالیات هستند و یا اینکه مالیاتی که این صنایع می پردازند بسیار ناچیز است. اما در ایران، صنایع غذایی سه تا 9 برابر آن چیزی که باید بپردازند، مالیات می دهند.
به همین دلیل هم او مالیات بر ارزش افزوده را مشکل اصلی صنایع غذایی می داند. زرگران همین طور در مورد شرایط یکسال گذشته، یعنی از زمان شروع به کار دولت یازدهم می گوید: «از نظرت ماهیتی اوضاع تغییر نکرده است. اما آرامش روانی بیشتر شده است. چرا که در سال های گذشته صنعت گران نگران بودند زمانی که از خواب بیدار می شوند، مواد اولیه پیدا نکنند و یا دلار به اندازه ای شود که کالاهایشان در انبار بماند. اما خب این اتفاقات در دولت جدید نیوفتاد.» او همین طور ادامه می دهد: «مردان اقتصادی و وزرای اقتصادی برسر کار آمده اند و در بدنه دولت مشغول به کار هستند اما فقدان بودجه عمومی دولت باعث شده تا مشکلات آنچنان حل نشود و صنایع غذایی هم همچنان درگیر مسایلش باقی بماند. البته این عضو هیات مدیره کانون انجمن های صنایع غذایی کشور معتقد است که دولت به کمک کردن به صنایع اعتقاد دارد اما کسری بودجه باعث حل نشدن مشکلات شده است.
زرگران همین طور درباره دیگر مسایل صنعت گران می گوید: «اکثر واحد های صنعتی در سراسر کشور مشکلاتی مانند مسایل سرمایه در گردش و جوایز صادراتی و یارانه های صادراتی دارند. این در حالی است که تمام کشور های دنیا که در بازارهای صادراتی رقابت دارند، کمک های زیادی از دولتشان دریافت می کند. به طور مثال این دولت ها، حداقل 20 تا 22 درصد از ارزش کالای صادراتی را به تولید کنندگانشان برمی گرداند تا آنها توانمند شوند و بتوانند کالای خود را با قیمت پایین تر در بازارهای جهانی به فروش برسانند. به این ترتیب، بازارهای جهانی را تصاحب کنند. اما در ایران چنین موضوعی مفهوم ندارد.»
در مقاله علمی و پژوهشی که دانشگاه آزاد اسلامی در مورد «توسعه صادرات صنایع غذایی ایران، مشکلات و راهکارها» نوشته است، آمده، «در عرصه بین المللی آنچه مانع حضور فرآورده های ایرانی می شود، تنها نمی توان فشارهای سیاسی بین المللی و سخت گیری در راه عرضه محصولات در پاره ای از کشورها را بهانه قرار داد، بلکه نبود بسته بندی و کیفیت مناسب و مهم تر از همه بالا بودن قیمت تمام شده باعث شده است تا رقبا حتی در بازار های منطقه از تولیدکنندگان داخلی پیشی گیرند.»
براساس آمار و اطلاعات، به طور کلی 11 هزار و 200 واحد صنعت غذایی در سراسر کشور پروانه تولیدی دارند. در کنار این واحد های تولیدی، یکسری واحد های صادرات و وداردات قرار دارند که بازرگانان حوزه غذا هستند که تعداد آنها بالاتر از 20 هزار واحد است.
در حالی که واحد های صنایع غذایی در کشور 11 هزار و 200 عدد است که تا سال ۱۳۵۷ حدود ۴۰۰ واحد صنایع غذایی اعم از کارخانه و کارگاه وجود داشته که عمده فعالیت این واحد ها بر روی صنایعی از قبیل نوشابه، لبنیات شکلات و فرآورده های گوشتی متمرکز بوده است.
البته براساس آمار وزارت صنایع و معادن در سال 90، واحدهای فعال صنایع غذایی ۷۳۷۰ واحد بوده است که به میزان سرمایه گذاری ۱۲۶۷۰میلیارد دلار و با اشتغال زایی ۲۰۰۶۴۴ نفر مشغول به فعالیت بوده اند.
منبع:صدای اقتصاد
کاوه زرگران، دبیرکل کانون انجمن های صنایع غذایی در گفتگو با صدای اقتصاد می گوید:«مشکلات و معضلات صنایع غذایی که بخشی از خانواده بزرگ صنعت هستند، شامل قوانین کار و تامین اجتماعی و ... می شود که در تمام صنایع مشترک است. اما از مشکلات اصلی این صنعت باید مالیات بر ارزش افزوده را نام برد.»
به گفته زرگران، در دیگر کشور ها برای اینکه قیمت تمام شده سبد کالای خانواده کاهش پیدا کند، صنایع غذایی معاف از مالیات هستند و یا اینکه مالیاتی که این صنایع می پردازند بسیار ناچیز است. اما در ایران، صنایع غذایی سه تا 9 برابر آن چیزی که باید بپردازند، مالیات می دهند.
به همین دلیل هم او مالیات بر ارزش افزوده را مشکل اصلی صنایع غذایی می داند. زرگران همین طور در مورد شرایط یکسال گذشته، یعنی از زمان شروع به کار دولت یازدهم می گوید: «از نظرت ماهیتی اوضاع تغییر نکرده است. اما آرامش روانی بیشتر شده است. چرا که در سال های گذشته صنعت گران نگران بودند زمانی که از خواب بیدار می شوند، مواد اولیه پیدا نکنند و یا دلار به اندازه ای شود که کالاهایشان در انبار بماند. اما خب این اتفاقات در دولت جدید نیوفتاد.» او همین طور ادامه می دهد: «مردان اقتصادی و وزرای اقتصادی برسر کار آمده اند و در بدنه دولت مشغول به کار هستند اما فقدان بودجه عمومی دولت باعث شده تا مشکلات آنچنان حل نشود و صنایع غذایی هم همچنان درگیر مسایلش باقی بماند. البته این عضو هیات مدیره کانون انجمن های صنایع غذایی کشور معتقد است که دولت به کمک کردن به صنایع اعتقاد دارد اما کسری بودجه باعث حل نشدن مشکلات شده است.
زرگران همین طور درباره دیگر مسایل صنعت گران می گوید: «اکثر واحد های صنعتی در سراسر کشور مشکلاتی مانند مسایل سرمایه در گردش و جوایز صادراتی و یارانه های صادراتی دارند. این در حالی است که تمام کشور های دنیا که در بازارهای صادراتی رقابت دارند، کمک های زیادی از دولتشان دریافت می کند. به طور مثال این دولت ها، حداقل 20 تا 22 درصد از ارزش کالای صادراتی را به تولید کنندگانشان برمی گرداند تا آنها توانمند شوند و بتوانند کالای خود را با قیمت پایین تر در بازارهای جهانی به فروش برسانند. به این ترتیب، بازارهای جهانی را تصاحب کنند. اما در ایران چنین موضوعی مفهوم ندارد.»
در مقاله علمی و پژوهشی که دانشگاه آزاد اسلامی در مورد «توسعه صادرات صنایع غذایی ایران، مشکلات و راهکارها» نوشته است، آمده، «در عرصه بین المللی آنچه مانع حضور فرآورده های ایرانی می شود، تنها نمی توان فشارهای سیاسی بین المللی و سخت گیری در راه عرضه محصولات در پاره ای از کشورها را بهانه قرار داد، بلکه نبود بسته بندی و کیفیت مناسب و مهم تر از همه بالا بودن قیمت تمام شده باعث شده است تا رقبا حتی در بازار های منطقه از تولیدکنندگان داخلی پیشی گیرند.»
براساس آمار و اطلاعات، به طور کلی 11 هزار و 200 واحد صنعت غذایی در سراسر کشور پروانه تولیدی دارند. در کنار این واحد های تولیدی، یکسری واحد های صادرات و وداردات قرار دارند که بازرگانان حوزه غذا هستند که تعداد آنها بالاتر از 20 هزار واحد است.
در حالی که واحد های صنایع غذایی در کشور 11 هزار و 200 عدد است که تا سال ۱۳۵۷ حدود ۴۰۰ واحد صنایع غذایی اعم از کارخانه و کارگاه وجود داشته که عمده فعالیت این واحد ها بر روی صنایعی از قبیل نوشابه، لبنیات شکلات و فرآورده های گوشتی متمرکز بوده است.
البته براساس آمار وزارت صنایع و معادن در سال 90، واحدهای فعال صنایع غذایی ۷۳۷۰ واحد بوده است که به میزان سرمایه گذاری ۱۲۶۷۰میلیارد دلار و با اشتغال زایی ۲۰۰۶۴۴ نفر مشغول به فعالیت بوده اند.
منبع:صدای اقتصاد
نظر شما