بهروز فروتن - مشاور عالی کانون انجمنهای صنایع غذایی و بنیانگزار صنایع غذایی بهروز
موضوع تقلب در صنایع غذایی و صنعت آبلیمو تازگی ندارد و مختص دیروز و امروز نیست. اصولا این داستان واحدهای تولیدیِ دارای پروانه و استانداردی است که با نظارتهای قانونی نمیتوانند به صورت آشکارا تقلب کنند و دور از چشم ناظران وزارت بهداشت و سازمان استاندارد، دست به تقلب و تخلف میزنند. البته این اتفاق بجز صنعت آبلیمو ممکن است در سایر بخشهای صنایع عذایی و حتی صنفها و صنایع دیگر نیز بیفتد. اینبستگی به فرهنگ، علم و اخلاق افراد و تولیدکنندگان دارد.
شوربختانه برخی از تولیدکنندگان ما کاسبکارانه رفتارمیکنند و بدون رعایت اصول اخلاقی و فرهنگی، تقلب را هم چاشنی محصولاتشان میکنند. مانند کسانی که ربا میخورند، رشوه میگیرند و سایر سواستفادههای اخلاقیرا در جامعه رواج میدهند. در سوی دیگر نیز تولیدکنندگان پاکدست و با شرفی هستند که میخواهند با تولید محصولات سالم و بهداشتی، نام و اعتبارشان را باافتخار در جامعه بلندآوازه کنند. در مقابل گروه نخست که همه جا و در هر زمان ممکن است حضور داشته باشند، باید جلو تخلفهایشان را گرفت و اجازه سواستفاده به آنها نداد. گرچه وزارت بهداشت حامی منافع تولیدکنندگانی است که قوانین را رعایت میکنند اما دستگاههای نظارتی نیز خود از این مشکلات و مسایل مبرا نیستند. گاهی نیز کار از دستشان در می رود و در نظارتها خطاهایی و اشتباهاتی به وجود میآید.
به هر روی، وقتی تقلبی در صنایع غذایی صورت میگیرد،تقلب از برند یا مهر استاندارد و مجوز بهداشت است و این حتما به معنای تخلف دستگاههای نظارتی و یا ناظران وزارت بهداشت و سازمان استاندارد نیست. در صنعت غذا بیشتر از آرم و نشان این سازمانها سواستفاده میکنند. اما ناظران هم مصون و معصوم نیستند. همانگونه که در هر حرفهای سواستفاده و تخلفها وجود دارد، در این حرفه نیز وجود تخلف دور از ذهن نیست.
به باور من، در جامعهای که پایههای آن بر مبنای علم،دانش و فرهنگ بنا شده باشد، کمتر تخلف و بیاخلاقیانجام میشود. عدهای تنها کار حرفهای انجام میدهند اما اخلاق حرفهای ندارند و در کارشان تقلب و سواستفاده میکنند. این مشکل در خانواده، آموزش و پرورش، نهادهای آموزشی و دانشگاهها، پزشکان، صنایع،سازمانها و تمامی بخشهای جامعه وجود دارد و قابل مشاهده است. بنابراین اگر بتوانیم اخلاق حرفهای را در هر صنف، دسته و ردهای که هستیم رعایت کنیم، نیاز چندانی به نظارتها نداریم.
موضوع تقلب در صنایع غذایی و صنعت آبلیمو تازگی ندارد و مختص دیروز و امروز نیست. اصولا این داستان واحدهای تولیدیِ دارای پروانه و استانداردی است که با نظارتهای قانونی نمیتوانند به صورت آشکارا تقلب کنند و دور از چشم ناظران وزارت بهداشت و سازمان استاندارد، دست به تقلب و تخلف میزنند. البته این اتفاق بجز صنعت آبلیمو ممکن است در سایر بخشهای صنایع عذایی و حتی صنفها و صنایع دیگر نیز بیفتد. اینبستگی به فرهنگ، علم و اخلاق افراد و تولیدکنندگان دارد.
شوربختانه برخی از تولیدکنندگان ما کاسبکارانه رفتارمیکنند و بدون رعایت اصول اخلاقی و فرهنگی، تقلب را هم چاشنی محصولاتشان میکنند. مانند کسانی که ربا میخورند، رشوه میگیرند و سایر سواستفادههای اخلاقیرا در جامعه رواج میدهند. در سوی دیگر نیز تولیدکنندگان پاکدست و با شرفی هستند که میخواهند با تولید محصولات سالم و بهداشتی، نام و اعتبارشان را باافتخار در جامعه بلندآوازه کنند. در مقابل گروه نخست که همه جا و در هر زمان ممکن است حضور داشته باشند، باید جلو تخلفهایشان را گرفت و اجازه سواستفاده به آنها نداد. گرچه وزارت بهداشت حامی منافع تولیدکنندگانی است که قوانین را رعایت میکنند اما دستگاههای نظارتی نیز خود از این مشکلات و مسایل مبرا نیستند. گاهی نیز کار از دستشان در می رود و در نظارتها خطاهایی و اشتباهاتی به وجود میآید.
به هر روی، وقتی تقلبی در صنایع غذایی صورت میگیرد،تقلب از برند یا مهر استاندارد و مجوز بهداشت است و این حتما به معنای تخلف دستگاههای نظارتی و یا ناظران وزارت بهداشت و سازمان استاندارد نیست. در صنعت غذا بیشتر از آرم و نشان این سازمانها سواستفاده میکنند. اما ناظران هم مصون و معصوم نیستند. همانگونه که در هر حرفهای سواستفاده و تخلفها وجود دارد، در این حرفه نیز وجود تخلف دور از ذهن نیست.
به باور من، در جامعهای که پایههای آن بر مبنای علم،دانش و فرهنگ بنا شده باشد، کمتر تخلف و بیاخلاقیانجام میشود. عدهای تنها کار حرفهای انجام میدهند اما اخلاق حرفهای ندارند و در کارشان تقلب و سواستفاده میکنند. این مشکل در خانواده، آموزش و پرورش، نهادهای آموزشی و دانشگاهها، پزشکان، صنایع،سازمانها و تمامی بخشهای جامعه وجود دارد و قابل مشاهده است. بنابراین اگر بتوانیم اخلاق حرفهای را در هر صنف، دسته و ردهای که هستیم رعایت کنیم، نیاز چندانی به نظارتها نداریم.
نظر شما