محمدرضا جمشیدی 

همانطور که از چند ماه قبل پیش‌بینی می‌شد که محمود حجتی وزیر جهادکشاورزی در دولت دوازدهم فضای متفاوت‌تری را تجربه خواهد کرد، در همین دو سه ماه اول بر همگان مسجل شده که رویارویی با این فضای جدید اجتناب‌ناپذیر است. 

از یکسو تعلل حجتی در تغییر مدیران امتحان پس داده و معاونان قدیمی‌اش که در برخی گمانه‌زنی‌ها به‌عنوان یکی از ایرادات او به‌شمار می‌رفت و اعتماد بیش از حد او به اطرافیانش و در نتیجه بهره نبردن از همه ظرفیت‌های مدیریتی بخش که یکی از عناویتی بود که قبل از رأی اعتماد بارها مطرح می‌شد، در این روزها عینیت یافته است، چرا که جز دکتر خلج و تغییر در سازمان دامپزشکی کل کشور در عمل تغییر ساختاری و مدیریتی در سطح کلان بخش کشاورزی مشاهده نمی‌شود که جدای از تفسیر بد یا خوب بودن این نوع نگاه وزیر جهادکشاورزی حداقل می‌توان صحه گذاشت که این نگاه منتقدان حجتی نگاه غیرواقعی نبوده است.  

اگرچه حضور محمود حجتی در مراسم گشایش دومین نمایشگاه بین‌المللی شیلات و آبزیان به نوعی حرمت گذاشتن او به بخش خصوصی و به نوعی یک سنت شکنی خوب به‌شمار می‌رود، چرا که او از دوران دولت اصلاحات و اتفاقاتی که در نمایشگاه دام و طیور به‌وقوع پیوست، کمتر در محافل نمایشگاهی ظاهر شده بود، اما هجمه وزیر بهداشت به کیفیت و قیمت‌ گندم‌های داخلی و از طرف دیگر تحرکات وزارت صنعت، معدن و تجارت در زمینه تنظیم بازار، در عمل مختصاتی را به تصویر می‌کشد که شاید چندان خوشایند سکانداران بخش کشاورزی نباشد. 

فضایی که با تهدید قانون انتزاع و تمرکز وظایف و از سوی دیگر روشن کردن چراغ واردات محصولاتی حتی مانند گندم، می‌رود تا کلیه دستاوردهای بخش کشاورزی در دولت یازدهم را به تاراج ببرد. 

از سوی دیگر انتصاب اخیر محمد شریعتمداری، وزیر صنعت، معدن و تجارت و انتخاب حسن یونس سینکی به‌عنوان معاون امور اقتصادی و بازرگانی خود گام دیگری است که نشان می‌دهد وزارت صنعت، معدن و تجارت دولت دوازدهم گویا برای انتزاع خواب‌هایی دیده است که اگر محمود حجتی و همکارانش در جهادکشاورزی سریع دست به‌کار نشوند با توجه به قیمت تمام شده بالای چند محصول و هجمه‌های اخیر چندان بعید هم نباشد تا اختیار تنظیم بازار محصولات کشاورزی از جهادکشاورزی سلب شود. 

حال در چنین فضایی واقعاً دلیل این همه سکوت و سکون ناشی از چیست؟ 

به‌راستی چرا محمود حجتی به‌ قدرت روابط عمومی و نشریات تخصصی سینه چاک کشاورزی باور ندارد و یا کم توجه است؟ 

در حالی‌که از یک ماه گذشته فضای رسانه‌ای جدیدی در حال شکل‌گیری است، چرا از ابزار رسانه‌ای کارآمد بخش کشاورزی استفاده نمی‌شود تا فضای واقعی‌تری از شایستگی‌های بخش کشاورزی به تصویر کشیده شود و در مواردی فضای فرصت‌طلبی از سوءاستفاده‌کنندگان از فضای ترسیمی جدید گرفته شود. 

امروز افکار عمومی بخش کشاورزی در انتظار پاسخ این پرسش‌هاست، چرا که قطعاً فردا دیر است و آب رفته به جوی بازنخواهد گشت.