انتخابات این دوره کانون انجمن های صنفی صنایع غذایی بی شباهت به یک انتخابات نبود، چراکه یکی از 2 نامزد دبیر کلی لحظاتی پیش از برگزاری انتخابات جلسه را به نشانه اعتراض ترک کرد تا شائبه لابی بازی قوت بگیرد.
اگرچه برخی فعالان کانون این شائبه را تکذیب می کنند، اما گویا مشورت های آنچنانی و شاید هم یک تلفن! عامل انگیزشی برای چنین اتفاقی باشد. جهت آنالیز آخرین وضعیت تشکل های صنایع غذایی پای صحبت های دکتر پرویز جهانگیری، دبیر انجمن افزودنی ها و از بانیان انجمن های صنفی لبنیات، گلوکز، نشاسته و مشتقات و افزودنی ها نشسته ایم که مثل همیشه حاوی نکات قابل توجهی است که ماحصل آن را با هم می خوانیم:

باتوجه به سبقه طولانی که در تشکل گرایی صنایع غذایی دارید؟ لطفا آخرین وضعیت این تشکل ها را ارزیابی کنید.

هر حرکت اجتماعی یک سیر تکاملی را باید طی کند تا به نقطه هدف خود برسد. واقعیت این است که در تشکل گرایی صنایع غذایی جدای از تشکل های قند و کنسرو قدمت چندانی نداریم و تا رشد واقعی این تشکل ها هنوز راه درازی در پیش داریم. طبیعی است در چنین شرایطی گاهی خطاهایی به وجود می آید و این روند تا جایی ادامه دارد که به تکامل برسیم. در آغاز فعالیت تشکل های صنایع غذایی با مقاومت بسیاری از سوی نهادهای دولتی روبه رو بودیم تا اینکه به تدریج با گذر زمان این تشکل ها جایگاهی برای خود دست و پا کردند.

به نظر جنابعالی گذشتن از برخی خطاها و استمرار در آن ها در عمل نوعی خیانت به تشکل ها تلقی نمی شود؟ و اینکه آیا برهم زدن انسجام یک تشکل با لابی بازی در یک انتخابات گامی در روند رشد و اعتلای تشکل های یک صنعت تلقی می شود؟
من عنوان لابی گری را قبول ندارم، به نظرم نوعی مشورت در انتخابات صورت گرفت. ما مجموعه های نوپا و دارای امکانات محدود هستیم. به نظر من قاعده این است که دبیر کلی برای کانون خارج از دبیران انجمن های صنفی انتخاب کنیم که امکانات محدود ما چنین اجازه ای به ما نمی دهد.

چطور است که با وجود عمر یک دهه ای یک تشکل و برگزاری 3 تا 4 انتخابات هنوز هم آن را نوپا می دانید؟
ببینید درست است، اما تمام دبیران کل کانون در دوره های گذشته مسوولیت های انجمن صنفی مربوط خود را نیز برعهده داشتند و نمی توان این عمر را عمر مفید یک دوره کاری تشکل برشمرد. به نظر من مشکل این است که با حداقل امکانات حرکت می کنیم و به همین دلیل روند توسعه و رشد کانون با سرعت لازم نبوده است.

مگر قرار نبود که هر 2 سال یک دبیر انجمن صنفی دبیر کل شود تا از تمام توانایی های اعضا استفاده شود؟
ببینید به نظر من نباید به دنبال منافع شخصی باشیم. پس از 2 سال تازه یک دبیر کل دارای تجربه لازم برای انجام امور می شود و شایسته نیست از این تجربیات غفلت کنیم. اگر دبیر کل خوب عمل کرد چه لزومی دارد او را تغییر دهیم. به نظر من علی موحد به دلیل تجربه ای که در گذشته داشت واجد شرایط تر از بقیه بود.

در اینکه علی موحد واجد شرایط دبیر کلی است هیچ شکی وجود ندارد چراکه وی در گذشته کفایت خود را نشان داده است، منظور من لابی گری در انتخابات است که به جای رای دادن به برنامه ها تنها شاهد جابجایی افراد هستیم.
به نظر من تنها مورد اخیر شاید این شائبه را تداعی کند که به نظر می رسد دیگر چنین شائبه ای مشاهده نخواهد شد و دبیر کل بعدی به طور قطع باتوجه به برنامه هایش رای خواهد آورد. این انتخابات استثنا بود.

باتوجه به مباحث اخیر چه نظری نسبت به تشکیل هیات امنای صنایع غذایی برای انسجام بخشیدن به تشکل های صنایع غذایی دارید؟
به نظر من پیشنهاد تشکیل هیات امنا پیشنهاد بسیار معقولی است. این هیات امنا متشکل از همه مجموعه هاست و تنها نقش یکی کردن افکار و وحدت رویه را دنبال خواهد کرد و به هیچ وجه نافی استقلال تشکل ها نخواهد بود. به عنوان نمونه اگر به مجلس می رویم به دنبال یک قانون هستیم و پیرامون مفاد یک قانون دچار تشتت آرا نخواهیم بود.

سال هاست نقطه نظرات سازنده ای پیرامون معضلات صادرات کشورمان ارایه کرده اید. آنگونه که از شواهد برمی آید به دلیل اهمال کاری های متعدد، بازار عراق هم به زودی به سرنوشت بازار افغانستان و آسیای میانه دچار خواهد شد. در این رابطه چه نظری دارید؟
به نظر من اگر دولت پایش را از مقوله صادرات کنار بکشد خیلی از مشکلات مرتفع خواهد شد. اگر قرار است برنامه صادراتی مدون شود ما نمی توانیم یک روز اعلام کنیم که مرغ باید صادر شود و به دنبال آن عده ای برنامه ریزی کنند، ISO های لازم را اخذ کرده و بسته بندی متناسب ایجاد کردند و بازار عراق را تصاحب کردیم، اما یک شبه در روزهای پایانی سال به دلیل کمبود بازار داخلی صادرات ممنوع شد و به راحتی زحمات صادرکنندگان از بین رفت. متولیان دولتی باید در نظر بگیرند اگر بازار صادراتی را از دست بدهیم، بازپس گیری آن خیلی سخت است. برای رونق صادرات، دولت باید امور را به بخش خصوصی و یا اتاق بازرگانی بسپارد، چراکه ما تجربه و توانایی برنامه ریزی داریم. هم اکنون بازار لبنیات عراق متعلق به ایران است، اما با تصمیم های خلق الساعه این بازار را نیز به مخاطره می افکنند.