عرصه اطلاع‌رسانی تخصصی روزبه‌روز در حال گسترش است. دنیای پرشتاب رسانه از روز و ساعت و دقیقه به مدد گسترش شبکه‌های مجازی، به لحظه و ثانیه رسیده است، به طوری که طی چند ثانیه مهم ترین عکس‌ها و اخبار به اقصی نقاط دنیا مخابره می‌شود. 

در بخش کشاورزی و صنایع غذایی نیز هرساله شاهد رشد دامنه اطلاع‌رسانی هستیم و این توسعه اخیراً نیز از سطح پایگاه‌های اطلاع‌رسانی تخصصی و صفحات روزنامه‌های اقتصادی پا را فراتر نهاده و شاهد انتشار روزنامه «سبزینه» به عنوان نخستین روزنامه کشاورزی و محیط‌زیست تاریخ مطبوعات کشور هستیم. 

برای اطلاع از چگونگی انتشار این روزنامه، پای صحبت‌های مهندس محمدرضا جمشیدی از خبرنگاران قدیمی تخصصی بخش کشاورزی و سردبیر این روزنامه نشسته‌ایم که ماحصل آن در ادامه می‌آید: 

به جرأت می‌توانم ادعا کنم که پیش از سال 1380 اطلاع‌رسانی اخبار حوزه کشاورزی به گفت‌وگوهای گاه و بی‌گاه روزنامه اطلاعات با متولیان وزارت کشاورزی سابق و اخبار برداشت محصولات در لابه‌لای اخبار صفحات اقتصادی روزنامه‌ها ختم می‌شد. در آن زمان تقریباً غالب معاونت‌های جهادکشاورزی روابط عمومی فعال نداشتند و برخی برنامه‌های رادیویی و تلویزیونی گاهی به مباحث کشاورزی و روستایی می‌پرداختند. 

اما در سال 1380 سردبیر وقت روزنامه «ابرار اقتصادی» به پیشنهاد بنده اعتماد و با پیشنهاد راه‌اندازی یک صفحه روزانه با عنوان صفحه " کشاورزی و صنایع غذایی" موافقت کرد. البته این پیشنهاد آنقدر غیرقابل باور بود که ابتدا با راه‌اندازی هفتگی موافقت شد و پس از آن به فاصله تنها دو هفته کیفیت قابل قبول صفحه کشاورزی و صنایع‌غذایی، باعث صدور مجوز انتشار روزانه‌اش شد. 

در آن مقطع هیچکدام از خبرگزاری‌های فعلی جز «ایرنا» وجود خارجی نداشت و تولید اخبار هم به شکل فعلی یعنی موضوعی نبود. صرفاً اخبار برداشت محصولات و یا شبکه‌های ترویج منتقل می‌شد. 

از سوی روابط عمومی وزارتخانه هم گاهی اخباری ارسال می‌شد، اما در مجموع انتشار روزانه یک صفحه کشاورزی کار دشواری بود. 

کاری که از آغازین روزها با کمک فرشته حاتمی‌نیا، علیرضا صفاخو، مانی جمشیدی و ... ممکن شد و بی‌شک در ادامه راه جسارت همکارانم ستودنی و عامل توفیقات بعدی بود.  

بعدها به‌دلیل موفقیت این صفحه در 5 روزنامه اقتصادی هم، صفحات مشابه کشاورزی راه‌اندازی شد، اما به‌دلیل عدم حمایت وزارت جهادکشاورزی به‌خصوص در دولت دهم یکی‌یکی به تعطیلی کشیده شد. 

با وجود آن که شرایط تهیه خبر و گزارش کشاورزی در سال 95 بسیار متفاوت تر از سال 1380 است، اما بی‌تردید کار انتشار روزنامه کشاورزی آن هم توسط بخش خصوصی جسارت مثال‌زدنی می‌خواهد که متولیان جهادکشاورزی باید قدر آن را بدانند. 

به‌عنوان بنیانگذار صفحه روزانه کشاورزی و صنایع‌غذایی، در سال 1387 پس از انتشار نخستین هفته‌نامه با شکل و شمایل روزنامه‌ای کشاورزی و صنایع غذایی به‌نام «دنیای سبز» با مدیریت برادرم، به فکر انتشار نخستین روزنامه کشاورزی افتادیم، اما با وجود دارا بودن تجربه لازم به‌دلیل هزینه‌های سرسام‌آور انتشار یک روزنامه تخصصی، جسارت پای نهادن در این مسیر را نیافتیم تا این‌که به همت دوست و همکار فرهیخته‌ام مهندس بابک کلانی که دل شیر دارد، بخش کشاورزی و محیط‌زیست صاحب تریبونی تاریخی شده است که باید قدرش را بدانند.

طبیعی است که کشاورزی و محیط‌زیست پایه مطالب این روزنامه است که ابتدا کار را با 8 صفحه روزانه شروع کرده‌ایم و البته بنای آن داریم که تعداد صفحات را به‌زودی به 12 صفحه افزایش داده و به‌تدریج تعداد صفحات تخصصی را بیشتر کنیم. 

آن چیزی که مهندس کلانی به‌عنوان سیاستگزار اصلی این روزنامه به‌عنوان رکن اساسی ترسیم کرده است، توجه به نقش به‌سزای کشاورزی در مقوله امنیت غذایی و سلامت جامعه است. 

همانطور که این اعتقاد وجود دارد اگر «سبزینه» بتواند در ترویج تولید و مصرف غذای سالم از بستر کشاورزی ایفای نقش کند، نه تنها این روزنامه به آرمانش دست خواهد یافت، بلکه با توجه به این‌که همیشه «پیشگیری» کم هزینه‌تر و معقول‌تر از درمان است، جامعه سالم‌تری خواهیم داشت و هزینه‌های سرسام‌آور درمان به‌عنوان یک رسالت ملی به بخش‌های مولد تولیدی نظیر کشاورزی سوق داده خواهد شد. 

البته امروز توجه به محیط‌زیست و مسایل پیرامونی اش هم بسیار حایز اهمیت است که این روزنامه دست روی آن نیز گذاشته است و در نظر دارد این خلاء رسانه‌ای را پر کند. 

اصلاً موافق با شما نیستم، چرا که با عزم و توانایی که از مهندس کلانی سراغ دارم مطمئن هستم «سبزینه» با قدرت به‌راهش ادامه خواهد داد. 

البته مهندس رمضان‌نژاد، مدیرکل روابط عمومی وزارت جهادکشاورزی نیز از ابتدا این حرکت را تحسین کرد و حتی همزمان با روز افتتاح رسمی در دفتر «سبزینه» نیز حاضر شد، اما باید قبول کرد که اگر بخش کشاورزی نیاز به تریبونی در سطح روزنامه دارد و هدف این وزارتخانه همانطور که در نخستین روزهای فعالیت مجدد مهندس حجتی در دولت یازدهم عنوان شد، ایجاد جامعه کشاورزی است. بدون تردید حمایت از این رسانه روزانه که با عشق و سرمایه بخش خصوصی ایجاد شده، وظیفه‌ای سنگین خواهد بود. 

در واقع اگر ارگان‌های مسؤول به وظایف خود در قبال چنین حرکت ملی آن هم در سال اقتصاد مقاومتی که رهبر معظم انقلاب به اقتصاد بدون نفت نیز تأکید کرده‌اند عمل نکنند، نه تنها چراغ یک چنین حرکت بزرگی را خاموش کرده‌اند، بلکه بخش کشاورزی را از تریبونی که سال‌ها به‌دنبالش بوده محروم خواهند کرد. 

امیدوارم جهادکشاورزی مانند وزارت صنعت، معدن و تجارت که مبادرت به انتشار یک روزنامه تخصصی برای خود کرده است، با حمایت خود چراغ «سبزینه» را همیشه در عرصه رسانه‌ای کشور روشن نگاه دارد.