نگاهی به چگونگی اجرای فاز نخست هدفمندی یارانه‌ها نشان می‌دهد دولت‌ها هیچ‌گاه نتوانسته‌اند نگاه جامعی به بخش کشاورزی داشته باشند و همواره بخش کشاورزی از نگاه جزیره‌ای سیاست مداران رنج برده است.
عضو کمیسیون اقتصادی مجلس شورای اسلامی امروز در گفتگو با خبرنگار پارلمانی خبرگزاری کشاورزی ایران (ایانا) با اعلام این خبر گفت: کشاورزی با داشتن ظرفیت بالا برای ارتقاء در جایگاه ممتاز تولید قرار دارد، اما برداشت ناشی از نگاه سودمحور به صنعت، باعث شده کشاورزی مانند شهروند درجه دوم از توجه رتبه دوم دولت همواره برخوردار باشد!
ابراهیم نکو افزود: نگاه سطحی به بخش کشاورزی بدون در نظر گرفتن موقعیت استراتژیک آن در امنیت غذایی باعث شده حمایت‌های جدی دولت متوجه بخش صنعت باشد و بخش کشاورزی کمتر بتواند از سبد سرمایه‌ای و ابزارهای حمایتی و تسهیلاتی دولت برخوردار شود.
وی خاطرنشان کرد: از سوی دیگر، حمایت‌هایی که متوجه بخش کشاورزی شده، به جای آنکه تولیدکننده، مصرف‌کننده و منافع کل کشور با هم دیده شود، به‌صورت جزیره‌ای دیده شده و ناهماهنگی در منافع سه بخش بالا باعث شده عمدتاً کشاورزی صدمه دیده و به‌عنوان شغل اقتصادی به حساب نیاید.
نکو ادامه داد: بلاتکلیفی بخش کشاورزی در قانون هدفمندی و عدم آگاهی مدیران بخش کشاورزی از چگونگی حمایت‌های دولت از مهم‌ترین مثال‌هایی است که می‌توان برای عدم توجه جدی به حوزه تولید مطرح کرد.
وی تصریح کرد: کشاورزی تنها حوزه‌ای است که علاوه بر تأمین نیاز داخلی کشور می‌تواند نیاز کشورهای همسایه را در شرایط کنونی و با کیفیت فعلی تأمین کند، این در حالی است که صنعت برای ورود به حوزه صادرات مسافت درازی در پیش دارد و حتی کشورهای همسایه نیز بسیاری از صنایع داخلی ایران نظیر خودروی ایرانی را نمی‌پسندند.
نماینده مردم رباط‌کریم در مجلس شورای اسلامی یادآور شد: اکنون کشورهای همسایه نظیر حاشیه دریای خزر و جنوب خلیج فارس و همچنین عراق و افغانستان به‌شدت از محصولات کشاورزی و صنایع غذایی ایران استقبال می‌کنند، اما واقعیت آن است که دولت‌مردان ایرانی هیچ‌گاه به بخش کشاورزی و صنایع غذایی به‌عنوان پتانسیل صادرات نگاه نکرده‌اند.
نکو تأکید کرد: در فاز نخست هدفمندی یارانه‌ها دولت نشان داد که به‌شدت از نگاه جزیره‌ای به بخش کشاورزی رنج می‌برد، به‌نوعی که یا منافع مصرف‌کننده دیده می‌شود و یا منافع تولیدکننده و یا منافع کل کشور و نمی‌تواند به‌صورت توأمان تصمیمی اتخاذ کند که به نفع همه بخش‌ها بوده و مدیریت تام باشد.
وی اظهار داشت: همین نگاه غریبانه به بخش تولید باعث شد قیمت شیر در نوسانات مختلف قرار گیرد و دولت گاهی به تولیدکننده یارانه دهد، گاهی به مصرف‌کننده و گاهی بدون توجه به هردو یارانه شیر را بر خلاف قانون هدفمندی حذف کند.
نکو همچنین گفت: پس از گذشت سه سال از اجرای فاز نخست هدفمندی یارانه‌ها، اکنون به این نتیجه رسیده‌ایم که سرانه مصرف شیر کاهش یافته، تولیدکنندگان انگیزه‌ای به تولید شیر ندارند و از سوی دیگر امنیت غذایی کشور با کاهش مصرف کلسیم و بیماری‌های ناشی از کمبود لبنیات ازجمله پوکی استخوان تهدید خواهد یافت که به معنای خروج ارز هنگفت برای تأمین دارو خواهد بود.
وی اظهار امیدواری کرد که دولت با به‌کارگیری و شنیدن مشاوره‌های اقتصادی اساتید دانشگاه و کارشناسان، هرچه سریع‌تر سناریوی جامع و قابلی برای حمایت از بخش کشاورزی تدارک ببیند و آن را در اختیار رسانه‌ها قرار دهد تا بخش کشاورزی از یأس و ناامیدی فعلی خارج شود.
عضو کمیسیون اقتصادی مجلس شورای اسلامی امروز در گفتگو با خبرنگار پارلمانی خبرگزاری کشاورزی ایران (ایانا) با اعلام این خبر گفت: کشاورزی با داشتن ظرفیت بالا برای ارتقاء در جایگاه ممتاز تولید قرار دارد، اما برداشت ناشی از نگاه سودمحور به صنعت، باعث شده کشاورزی مانند شهروند درجه دوم از توجه رتبه دوم دولت همواره برخوردار باشد!
ابراهیم نکو افزود: نگاه سطحی به بخش کشاورزی بدون در نظر گرفتن موقعیت استراتژیک آن در امنیت غذایی باعث شده حمایت‌های جدی دولت متوجه بخش صنعت باشد و بخش کشاورزی کمتر بتواند از سبد سرمایه‌ای و ابزارهای حمایتی و تسهیلاتی دولت برخوردار شود.
وی خاطرنشان کرد: از سوی دیگر، حمایت‌هایی که متوجه بخش کشاورزی شده، به جای آنکه تولیدکننده، مصرف‌کننده و منافع کل کشور با هم دیده شود، به‌صورت جزیره‌ای دیده شده و ناهماهنگی در منافع سه بخش بالا باعث شده عمدتاً کشاورزی صدمه دیده و به‌عنوان شغل اقتصادی به حساب نیاید.
نکو ادامه داد: بلاتکلیفی بخش کشاورزی در قانون هدفمندی و عدم آگاهی مدیران بخش کشاورزی از چگونگی حمایت‌های دولت از مهم‌ترین مثال‌هایی است که می‌توان برای عدم توجه جدی به حوزه تولید مطرح کرد.
وی تصریح کرد: کشاورزی تنها حوزه‌ای است که علاوه بر تأمین نیاز داخلی کشور می‌تواند نیاز کشورهای همسایه را در شرایط کنونی و با کیفیت فعلی تأمین کند، این در حالی است که صنعت برای ورود به حوزه صادرات مسافت درازی در پیش دارد و حتی کشورهای همسایه نیز بسیاری از صنایع داخلی ایران نظیر خودروی ایرانی را نمی‌پسندند.
نماینده مردم رباط‌کریم در مجلس شورای اسلامی یادآور شد: اکنون کشورهای همسایه نظیر حاشیه دریای خزر و جنوب خلیج فارس و همچنین عراق و افغانستان به‌شدت از محصولات کشاورزی و صنایع غذایی ایران استقبال می‌کنند، اما واقعیت آن است که دولت‌مردان ایرانی هیچ‌گاه به بخش کشاورزی و صنایع غذایی به‌عنوان پتانسیل صادرات نگاه نکرده‌اند.
نکو تأکید کرد: در فاز نخست هدفمندی یارانه‌ها دولت نشان داد که به‌شدت از نگاه جزیره‌ای به بخش کشاورزی رنج می‌برد، به‌نوعی که یا منافع مصرف‌کننده دیده می‌شود و یا منافع تولیدکننده و یا منافع کل کشور و نمی‌تواند به‌صورت توأمان تصمیمی اتخاذ کند که به نفع همه بخش‌ها بوده و مدیریت تام باشد.
وی اظهار داشت: همین نگاه غریبانه به بخش تولید باعث شد قیمت شیر در نوسانات مختلف قرار گیرد و دولت گاهی به تولیدکننده یارانه دهد، گاهی به مصرف‌کننده و گاهی بدون توجه به هردو یارانه شیر را بر خلاف قانون هدفمندی حذف کند.
نکو همچنین گفت: پس از گذشت سه سال از اجرای فاز نخست هدفمندی یارانه‌ها، اکنون به این نتیجه رسیده‌ایم که سرانه مصرف شیر کاهش یافته، تولیدکنندگان انگیزه‌ای به تولید شیر ندارند و از سوی دیگر امنیت غذایی کشور با کاهش مصرف کلسیم و بیماری‌های ناشی از کمبود لبنیات ازجمله پوکی استخوان تهدید خواهد یافت که به معنای خروج ارز هنگفت برای تأمین دارو خواهد بود.
وی اظهار امیدواری کرد که دولت با به‌کارگیری و شنیدن مشاوره‌های اقتصادی اساتید دانشگاه و کارشناسان، هرچه سریع‌تر سناریوی جامع و قابلی برای حمایت از بخش کشاورزی تدارک ببیند و آن را در اختیار رسانه‌ها قرار دهد تا بخش کشاورزی از یأس و ناامیدی فعلی خارج شود.
نظر شما