هیچ چیزی مهمتر و واجبتر از این نیست که در این روزهای سخت اقتصاد ایران برای نجات واحدهای موفق تولیدی که با سرمایه گذاری تاریخی و با رنج و زحمت و عبور از تنگناهای گوناگون به بار نشسته اند را صیانت کنیم. در شرایطی که نیک می دانیم تأمين سرمایه ارزی و ریالی با چه دشواری هایی مواجه است، در وضعیتی که می دانیم ایجاد شغل با ثبات و پایدار با کدام دشواریها همراه است و در دورانی که تولید کالاهای اساسی در داخل بالاترین اهمیت در روزگار تحریم را دارد صیانت از تداوم فعالیت واحدهای نیشکری و به ویژه طرح توسعه نیشکر و صنایع جانبی که یکی از طرح های درخشان و تاریخی این سرزمین است، یک اقدام واجب و یک اقدام ملّی است. این طرح بزرگ در سال زراعی که سپری شد حدود ۶۳۰ هزار تن شکر یعنی نزدیک به ۳۰ تا ۳۲ درصد کل شکر کشور را به تنهایی تولید کرد و همچنین مجموعه کارخانه های نیشکری جمعاً بالغ بر ۸۷۰ هزار تن برابر با ۴۲ درصد کل تولید شکر  ایران را تولید و در رسیدن به خودکفایی ایران در تولید این کالای اساسی نقش بی بدیلی داشته اند.

درحالی که چنین مجموعه های عظیم و با برکتی در هرسرزمینی با درجه اهمیت بالا از سوی همه ذی نفعان و مدیران و قانونگذاران و سیاست ورزان در پوشش حمایت ملّی قرار می گیرند متأسفانه در ایران و در این روزگار سخت چند سالی است که جریان های عجیبی با هدف های پیدا و ناپیدا در مسیر تخریب واحدهای تولید نیشکر فعالیت مي كنند. این جریانات عجیب و رازآلود بدیهی ترین و نخستین اصول شناخته شده از صیانت منافع ملّی را زیر پا گذاشته و با رفتارها و گفتارهای بسیار تخریبی، خواسته و ناخواسته می خواهند بزرگترین واحدهای تولیدی ایران را که در راه استقلال و خودکفایی یکی از مهمترین کالاهای اساسی است، زمین گیر کنند.  

این جریانات مرموز از چند سال پیش با ترفندهای پیچیده و با استفاده از همه نیروی خود در برخی مراکز و نهادها راه تخریب این واحدهای بزرگ تولیدی را در دستور کار قرار داده اند و این روزها با استفاده از موضوع کمبود آب قصد دارند بزرگترین طرحهای صنعتی – کشاورزی که نظیر آن نه تنها در کشور بلکه در منطقه نیز وجود ندارد را از گردونه تولید خارج کنند.

درشرایطی که سازمان برنامه و بودجه طرح های ده گانه برای ایجاد اشتغال با هزاران میلیارد تومان سرمایه گذاری از منابع عمومی را ارایه داده است و در حالی که وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی با بیشترین نیرو درصدد صیانت از اشتغال موجود است و دروضعیتی که فشار تحریم ها گلوی اقتصاد ایران را فشار می دهد، راز این رفتار عجیب از سوی برخی افراد با هدف زمین گیر کردن این واحدها که با ایجاد دهها هزار شغل به طور مستقیم و غیرمستقیم و هزاران میلیارد تومان سرمایه گذاری تاریخی و تأمين خودکفایی ایران درتولید و مصرف و جلوگیری از خروج میلیونها دلار ارز گرانبها در حال فعالیت است را باید شناخت و با همه نیرو راه این گروه را مسدود کرد.

درحالی که جامعه ایرانی و ایرانیان فهیم با استقبال از خودکفایی در تولید شکر نشان داده اند از این اتفاق خرسندند زمین زدن یک پایه اصلی خودکفایی شکر غم انگیز و رازآلود است و باید از سوی همه نهادهایی که ذینفع این داستان هستند به صورت جدی پیگیری شود. درصورتی که می دانیم تولیدات جانبی این واحدهای بزرگ تولیدی شامل الکل صنعتی، خمیرمایه، ام دی اف و خوراک دام در ایجاد تولیدات سایر بخشها و دامداری منطقه نقش پررنگی دارند و با از کار افتادن این طرحها، صنایع یادشده نیز با دشواری مواجه می شوند آیا نباید آستین همت را بالا زده و این خواب آشفته تخریب کنندگان را برهم زد؟ اگر ادعا می شود واحدهای نیشکری و به ویژه طرح توسعه نیشکر به موضوع و شکل کمبود آب برخورده است، به جای زمین زدن یک سرمایه گذاری تاریخی و به جای رساندن یک واحد بزرگ کمک کننده به خودکفایی شکر، بهتر نیست مدیریت آب را بهبود بخشیم؟ 

نمایندگان ارجمند شهروندان خوزستانی در مجلس و مدیران ارشد سیاسی و اقتصادی این استان با اهمیت کشور، نیک می دانند اگر طرح توسعه نیشکر و صنایع جانبی خدای ناکرده دراین مقطع از زمان به دلایل غیرکارشناسی و تنها به دلیل برخی خواسته های آزمندانه از حرکت بایستد، این در حافظه تاریخی مردم استان و حتی ایرانیان ثبت می شود که این افراد و گروه، نظاره گر یک رویداد تلخ بودند و کاری نکردند. بیایید به جای برخی اصرارها بر روی خواسته های کوچک و قابل حل و ایستادگی بر نقاط کور و خانمان برانداز، مثبت تر از هر زمان فکر کنیم و دست در دست هم زندگی این واحدهای بزرگ و بابرکت را نجات دهیم. اعضای خانواده بزرگ صنعت قند و شکر ایران با همه نیروی خود در برابر تخریب تولید شکر از نیشکر در خوزستان قاطعانه خواهند ایستاد و از همه ابزارهای عرفی و قانونی برای افشای کسانی که برای تمناهای کوچک دنبال زمین زدن یک سرمایه گذاری انجام شده هزاران میلیارد تومانی هستند استفاده خواهد کرد.