اخیرا مرکز آمار ایران که بر اساس قانون برنامه پنجم توسعه مسئول مستقیم انتشار آمار کشور شامل آمار تورم است، آخرین جزئیات نرخ تورم در سال گذشته را منتشر کرده. در همین حال محمود بهمنی رئیس کل بانک مرکزی کشور اظهار داشته است که از این تورم و نقدینگی راضی نیستیم.

به گزارش تابناک، مرکز آمار ایران اخیرا در گزارشی، جزئیات شاخص قیمت کالا و خدمات مصرفی خانوارهای شهری کشور در دوازده ماهه سال گذشته را اعلام کرده است.

بر اساس این گزارش تورم نقطه به نقطه در اسفند ما سال 91 نسبت به مشابه سال گذشته به 40.6 درصد رسیده است. همچنین درصد تغییرات شاخص کل (نرخ تورم شهری) در 12 ما منتهی به اسفند سال 91 (تورم سال 91) نسبت به دوره مشابه سال قبل 31.5 درصد است که در مقایسه با این رقم در بهمن ما 1391 که 30.2 درصد بوده افزایش یافته است.

بر همین اساس شاخص گروه اصلی "خوراکی‌ها" در این ما نسبت به ماه قبل 7 درصد افزایش نشان می دهد و نسبت به ما مشابه سال قبل 57.4 درصد افزایش نشان می دهد و نرخ تورم دوازده ماهه این گروه 46.7 درصد است.

شاخص گروه عمده " کالاهای غیر خوراکی و خدمات" نیز نسبت به ما مشابه سال قبل 30.8 درصد بوده است و نرخ تورم دوازده ما منتهی به اسفندماه سال 1391 نسبت به دوره مشابه سال قبل این گروه 23.8 درصد است.

بر اساس اعلام مرکز آمار کشور در سال 91 نرخ تورم شهری 31.5 درصد بوده است.

این آمار و اعلام آن البته بازتاب بسیاری در رسانه ها داشت. پیش از این محمود بهمنی اشاره کرده بود که پیش بینی وی از تورم کشور در پایان سال 91 32 درصد است.

هرچند آمار منتشر شده از سوی مرکز آمار ایران با کمی تفاوت نسبت به آمار بانک مرکزی، جزئیات دقیق‌تری را بیان داشته است، اما هنوز بسیاری بر این باور هستند که این نرخ اعلامی نیز چندان با واقعیات تورمی جامعه هم‌خوانی ندارد.

یکی از دلایل اصلی که کارشناسان برای این امر ذکر میکنند، عدم دخالت کامل بهای برخی از کالاهای وارداتی است که طی مدت زمانی در حدود شش ماه از سال گذشته به دلیل افزایش یکباره نرخ ارز، بهای آنها به بیش از سه برابر رسیده است. این اقتصاددانان با احتساب این کالاها، نرخ تورم را در حدود 60 تا 70 درصد ارزیابی می کنند.

چه کسی باید از این تورم راضی باشد؟

این برای ششمین ماه پیاپی است که نرخ تورم کشور درحال افزایش است و برای چندمین سال متمادی است که نرخ تورم کشور دو رقمی است. در این میان هیچ کدام از وعده ها و وعیدها برای مهار تورم کشور نه تنها عملی نشده است، بلکه یک نوع سردرگمی در مواجهه با تورم رو به افزایش در بانک مرکزی و ارگانهای اقتصادی دولت دیده میشود.

محمود احمدی نژاد در سال 89 در یک سخنرانی تلویزیونی گفت: پس از بحران جهانی و مسئله ای که در مسکن بوجود آوردند؛ برخی پول هایی از بانک ها گرفتند و پس نمی دادند که باعث شد فضای اقتصاد دچار مشکلاتی شود، دولت وارد شد و تورم را کنترل کرد و مردم و بخش های مختلف هم خوب همراهی کردند؛ اگر همین منحنی را ادامه دهیم باید تورم تا شهریور امسال به زیر7درصد برسد و این یکی از برنامه های مهم اصلی دولت است.

وزیر اقتصاد، شمس الدین حسینی چندی پیش گفته بود: تحلیل مشترک و هم جهتی بین وزارت امور اقتصادی و دارایی ، معاونت برنامه ریزی و نظارت راهبردی ریاست جمهوری، بانک مرکزی و وزارت صنعت ،‌معدن و تجارت ‌در ما های گذشته برای وضعیت اقتصادی کشور انجام شده که اولویت شماره یک آن پیشگیری از تکانه های تورمی است.

وی در یک اظهار نظر جالب گفته بود: پرهیز از رسانه ای کردن تورم از دیگر راهکارها برای مهار تورم در فصل پایانی سال است!

محمود بهمنی رئیس کل بانک مرکزی در خرداد ماه سال 91 با اشاره به جنبه های مثبت هدفمندی یارانه ها ادعا کرده بود که تورم ناشی از اجرای این طرح مهار شده است و گفته بود: برخی از افراد نرخ تورم ناشی از اجرای طرح را تا 70 درصد هم پیش بینی می کردند، بنابراین نرخ تورم حاصل شده را باید مثبت ارزیابی کرد، حال اگر هیچ‌یک از این موارد را در نظر نگیریم، می توان گفت که حداقل اجرای این طرح باعث اصلاح الگوی مصرف شده است.

زمانی که وی این سخنان را بر زبان می آورد، نرخ تورم کشور 22.2 درصد بود و اکنون بیش از 8 درصد از آن زمان افزایش یافته است که شاید وی تصور آن را نمیکرد و شاید همین موضوع بوده است که باعث شده که وی به جمع ناراضیان از تورم بپیوندد.

بهمنی امروز اعلام کرده است که: ما از این نقدینگی و تورم اصلا راضی نیستیم ولی از آنچه می‌توانست اتفاق بیفتد به این نقطه رساندیم و از این جهت راضی هستیم ولی از خود میزان نقدینگی و تورم راضی نیستیم.

محمود بهمنی به وضوح نارضایتی خود را اعلام میکند، اما دو موضوع وجود دارد که گویا وی فراموش کرده است! اول آنکه هیچ کس از "آنچه میتوانست اتفاق بیفتد" خبر ندا رد و در نتیجه ملاک قرار دادن چیزی که هیچ گاه دیده نشده برای توجیه وضعیت حال، جر سفسطه و مغالطه نمیتواند باشد. یا حداقل نشانه ای از تسلیم در برابر فشار تورمی.

از سویی، هرچند اعلام نارضایتی محمود بهمنی از وضعیت تورمی و نقدینگی، به عنوان رئیس کل بانک مرکزی، خوب و به جا است، اما نتیجه این نارضایتی چیست؟ آیا وقت آن نشده است که مسئولان بانک مرکزی و نهادهای اقتصادی صادقانه از خود بپرسند که برای مهار تورم کشور چه کاری کرده اند و چه برنامه ای داشته اند؟ یا حداقل آنچه قرار بود اتفاق بیفتد و آنها در خشت خام دیده اند را به افکار عمومی نشان دهند تا ایشان نیز به وضعیت فعلی رضایت دهند؟

سال 91 بدون شک سال تورم بود. در سال 92 این تورم و نوسنات افزایشی آن به احتمال زیاد ادامه خواهد داشت زیرا هنوز تاثیرات افزایش نرخ ارز بر بسیاری از کالاها و خدمات خود را به خوبی نشان نداده است، در نتیجه آیا باید پیوستن محمود بهمنی را به جمع ناراضیان از تورم به فال نیک گرفت، یا به حساب عادت دیرینه گذاشت؟