برای دولتمردان اینکه در کدام شهر به دنیا آمده باشند، نباید چندان مهم باشد چرا که سیاسیون معمولا متولد هر نقطه ای باشند در نهایت باید برای کشور و ملتشان خدمت کنند.
با این حال آنها که فضای سیاسی ایران را می شناسند، به خوبی می دانند که  اصالت و زادگاه در فضای سیاسی ایران هم کاربرد دارد. هم در رای دادن و هم در رای گرفتن. اولی از مجلس و دومی از مردم.

اضافه کنید به این دو مورد تاثیر این مناسبات را در تعیین پست های سیاسی. واقعیتی که در فضای سیاسی ایران به خوبی  قابل ردیایی در بدنه مدیران میانی است که با یک مدیر ارشد همکاری می کنند. حلقه کرمانی ها در دولت سازندگی یک نمونه از این  مدیران بود.

 در وزاری پشنهادی کابینه یازدهم نیز ظاهرا تهران، تبریز و اصفهان وضعیت بهتری دارند. حتی این امر تاثیر خود را در روز رای اعتماد هم داشت و فولادگر نماینده اصفهان در مجلس به حمایت از همشهری اش طیب نیا  وزیر پیشنهادی اقتصاد پرداخت و قاضی پور نماینده ارومیه هم از اینکه همشهری هاییش در کابینه حضور ندارد انتقاد کرد.