فود پرس – شاهرخ ظهیری، پدر صنعت غذا و از چهره های نامدار صنعت غذا در غمنامه ای خطاب به مدیران و بزرگان صنعت غذا از آنها خواست تشکلهای صنعت غذا را به حال خودشان رها نکنند.

به گزارش خبرنگار "فودپرس" متن کامل این غمنامه به شرح زیر است:

همکاران عزیز و یاران گرامی در صنایع غذایی سراسر ایران

با تقدیم سلام و بهترین احترامات به حضور شما سروران عزیزم،

   مدت بالغ بر 50 سال است که افتخار نوکری شما را در صنایع غذایی کشور دارم و در حالی این نامه را به حضورتان تقدیم می¬کنم که هیچگونه مقامی نمی خواهم و در صنعت غذا، رقیب یا مانع تولید و توسعه این صنعت با ارزش برای هیچ یک از عزیزان نیستم. زیرا :

" رسد آدمی به جایی        که به جز خدا نبیند "
   اما آنچه مرا واداشت که حضور پر مهر شما عریضه نگار شوم، این است که خوشبختانه کشور عزیز ما پس از تحمل مصیبت های جنگ، تحریم و سوء مدیریت ها، دارد وارد یک انقلاب دیگر می شود. افق روشن برای کار و فعالیت و توسعه اقتصادی نمودار شده است. لازم به توضیح نیست که بگویم در این راستا صنعت غذا در تعالی مملکت چه نقشی داشته و دارد. اما ما صاحبان این صنعت برای به دست آوردن این موفقیت خود، و گرفتن امتیاز از دولت در کجای کار قرار داریم. عده ای از عزیزان که در صنعت خود موفق هستند، تصور می کنند قادرند کارهای اصولی و اساسی صنعت را یک تنه و برای واحد خود حل کنند و یا تشکل های موجود را برای همکاری قبول ندارند و یا پراکندگی  تشکل های موجود را مانعی برای همکاری می پندارند. در واقع پراکندگی تشکل ها و خود محوری، اینگونه شده است که:
1)    وقتی سند یارانه را در دولت تنظیم می¬کنند از پرداخت سهم برق و انرژی به این صنعت خودداری می شود.

2)    قانون اداره نظارت بر مواد غذائی که از سال 1368 تا به حال تاریخ مصرف آن تمام شده است، وقتی از جانب اینجانب و آن هم با کمک و مساعدت اتاق بازرگانی تهران و با صرف هزینه بالا تدوین می شود، و تا کمیسیون بهداشت مجلس هم برده می شود، اما یک نفر از همین صاحبان درد، صدایش در نیامد که چرا سه سال است این قانون در کمیسیون مجلس خاک می خورد.
3)    مقدمات طرحی در کمیسیون کشاورزی اتاق تهران آماده شد که در صورت تصویب و اجرای آن در مجلس تمام کارخانجات قادر خواهند بود با اخذ وام سرمایه در گردش با بهره 10 % تولیدات را به حداکثر برسانند و صادرات صنایع غذائی در توسعه بخش کشاورزی وضع دیگری پیدا خواهد کرد. اما تشکل های موجود دنبال این مسائل هم نیستند.
4)    در هیچ کجای دنیا صنایع غذائی، مالیات بر مصرف (یا همان ارزش افزوده) را برای سلامت جامعه نمی پردازند و معاف هستند چرا که میوه و کشاورزی از مالیات ارزش افزوده معاف است. اما اگر صنعت غذا در جلوگیری از 30 % ضایعات محصول کشاورزی که غذای 30 میلیون انسان است، آن را تبدیل کرد، در ایران باید مالیات بدهد. ما طرح آن را با هزینه اتاق تهران تهیه کردیم که باید به مجلس برود. ولی عزیزان من، کدام تشکل صنایع غذائی یک کلام، یک قدم، یک مقاله و یک مصاحبه برای اینکار انجام داده است؟
5)    در زمان اجرای طرح یارانه ها بزرگترین ضربه از طرف سازمان حمایت و تعزیرات حکومتی به این صنعت وارد شد. درب شرکت عظیمی را که فقط روزی چند کانتینر محصول خود را به عراق صادر می کند، با بیش از هزاران کارگر پلمپ کردند و کیفیت محصولات را چه از نظر کمی و چه از نظر کیفی پائین آوردند ولی هیچکس صدایش در نیامد که حالا با یک صنعت مفلوک و دست و پا شکسته روبه رو هستیم.



   عزیزان بزرگوار، من روی صحبتم با صنایع بزرگ و نام آور این کشور است که سر در لاک خود فرو برده اند و نمی دانند نداشتن یک تشکل قدرتمند که بتواند در جهت توسعه و رونق کار، به کارهای اساسی، که به اندکی از آنها اشاره رفت، یک روز دامن خودشان را خواهد گرفت.
   من متأسفم وقتی می بینم در کانون انجمن های صنایع غذائی،  لشکرکشی برای به دست آوردن مقامی انجام می شود، در حالی که آن کانون وظایف اصلی خود را گم کرده است.
   عزیزانم، اگر همه صنایع غذائی، ریز و درشت، بزرگ و کوچک جمع نشوید و انجمن قوی تشکیل ندهید، نابودی همه شما حتمی است. از تشکل امور صنفی بیاموزید. هیچ تصمیمی، هیچ قانونی، بدون حضور این تشکل نه تصویب می شود و نه قابل اجرا است. دوره تفرقه و نفاق نیست. خوشبختانه در صنعت غذا مدیران لایق، کاردان، دردشناس و برنامه ریز، فراوان وجود دارد. یک گردهمایی فراگیر در کل کشور و کل صنایع غذائی می تواند ما را به دولت تدبیر و امید وصل کند. چه در مجلس و چه در دولت می توانیم خواسته های منطقی خود را جامه عمل بپوشانیم، وقتی که از صنعت غذا فقط یک صدا بیرون آید. من در این اواخر عمر آرزو دارم عظمت و سربلندی صنعت غذا را در کشور عزیزمان با کمک شما بزرگان صنعت غذا ببینم. بیائیم برای یک مقطع کوتاه هم که شده " منیت ها " را کنار بگذاریم و به اعتلای صنعت غذا فکر کنیم.

دیروز به دشمن می زدیم، امروز برای هم نزنیم.

 

دست همه شما را می بوسم
شاهرخ ظهیری