محمد‌رضا جمشیدی
بدون شک از روزی که محمود حجتی و تیم استخوان خرد‌کرده‌اش سکاندار وزارت جهاد کشاورزی شدند، به تأسی از نام دولت یازدهم بارقه‌های امید بسیاری را برای کارشناسان، فعالان و کشاورزان این مرز و بوم روشن کردند.
از همان ابتدا حجتی با توجه به تجربه موفق گذشته‌اش دست روی برنامه‌های زیر‌بنایی گذاشت و با پیگیری اعلام به‌موقع نرخ خرید تضمینی، تأمین نهاده‌های کشاورزی، انتصاب بزرگان امتحان پس‌داده در معاونت‌ها و گروه مشاوران، برقراری ارتباط معقول با تشکل‌های بخش و‌... نشان داد که وزارت جهاد کشاورزی دولت یازدهم در مسیری قرار گرفته که در نهایت به سوی توسعه کشاورزی رهنمون می‌شود.
اگر‌چه هنوز پیگیری‌های بازگرداندن ساختمان شیشه‌ای به جایی نرسیده است، اما با توجه به مختصات آن مشکل و نیاز به رایزنی در سطح بالای قوا نمی‌توان ایرادی به عملکرد مجموعه جهاد کشاورزی وارد کرد، اما تعلل در یک انتصاب بسیار قابل تأمل است.
تقریباً برای اکثر فعالان بخش کشاورزی به‌خصوص رسانه‌ها از حدود 4 تا 5 سال پیش آشکار شده است که راه تعامل روابط عمومی وزارتخانه با نشریات مرتبط به گونه‌ای هموار نشده که بتواند از پتانسیل‌های رسانه‌ای بخش استفاده مطلوب کند.
از سوی دیگر نه‌تنها از قدرت جریان‌سازی رسانه‌های تخصصی بخش کشاورزی استفاده شایسته‌ای نمی‌شود، بلکه حتی روشن و خاموش شدن چراغ صفحات تخصصی کشاورزی در روزنامه‌ها هم مانع واکنش این روابط عمومی می‌شود تا مخاطبان همواره با این پرسش رو‌به‌رو باشند که روابط عمومی وزارت جهاد کشاورزی مشغول انجام چه امور مهم‌تری می‌باشد که به هیچ وجهی نمی‌تواند از ابزار مهمی چون رسانه‌های بخش کشاورزی استفاده مطلوبی ببرد.
حدود یک ماه پیش در جلسه‌ای که محمود حجتی و عبد‌المهدی بخشنده با مدیران مسوول نشریات تخصصی داشتند، به خوبی متوجه وضعیت این بخش مهم که چشم و چراغ هر مجموعه‌ای تلقی می‌شود، شدند، حال چرا در مورد این بخش مهم برخلاف سایر بخش‌ها تاکنون چاره‌ای نیاندیشیده‌اند، پرسشی است که تاکنون پاسخی برای آن نیافته‌ایم.
البته نمی‌توان تمام نارسایی‌ها را به افراد حاضر در دایره روابط عمومی نسبت داد، چرا که کمبود منابع اعتباری در عمل دست مدیران را برای انجام برخی امور کوتاه کرده است و به نظر می‌رسد علاوه بر ضعف حاکم بر اداره این مجموعه این نقیصه هم قابل توجه باشد.
در این وادی و با توجه به عملکرد 4 سال گذشته ترویج کشاورزی که یکی از زیر‌بخش‌های بسیار مهم وزارتخانه در گذشته به شمار می‌رفته، به نظر می‌رسد، ادغام ترویج با روابط عمومی و یا حداقل ترکیب بخشی از وظایف مشترک این دو با هم بتواند گام بلندی در راستای رسیدن به اهداف عالیه بخش کشاورزی باشد.
اگر محمود حجتی که از پس بزرگترین ادغام تاریخی نظام اداری کشور (یعنی ادغام دو وزارتخانه عریض و طویل جهاد سازندگی و کشاورزی) به خوبی برآمد، این ادغام بسیار کوچک را نیز به عهده بگیرد، نه‌تنها از معضلات بسیار ترویج کشاورزی خلاص خواهد شد، بلکه می‌تواند ضمن تأمین بودجه لازم روابط عمومی و خروج این مجموعه مهم از رخوت از ظرفیت‌های بالغ بر 40 نشریه تخصصی بخش کشاورزی و روزنامه‌های اقتصادی موجود به نحو احسن در راستای اهداف بخش کشاورزی استفاده نماید و مفاهیم ترویجی را بهتر به مزارع انتقال دهد.