دبیر انجمن آردسازان ایران با اشاره به سه سناریوی مطرح دولت برای قیمت آرد و نان گفت: بهترین سناریو از نظر تولیدکنندگان و صنعتگران آزادسازی قیمت گندم، آرد و نان است.
محمدرضا مرتضوی در گفت‌وگو با ایسنا، درباره سه سناریوی مطرح دولت برای قیمت آرد و نان توضیح داد: یکی از این سناریوها حفظ شرایط موجود و حمایت از کارخانه‌ها در خصوص هزینه‌های آرد است. سناریوی بعدی تفویض اختیارات به استانها است که بین 15 تا 20 درصد به قیمت انواع نان اضافه شود و سناریوی سوم افزایش قیمت نان و پرداخت یارانه به همین نسبت به مردم است.
او با اشاره به اینکه دولت منابع و انرژی زیادی را درگیر تامین نان ارزان‌قیمت مردم کرده اما نتایج مناسبی در این بخش بدست نیامده و حتی برخلاف هدف دولت قیمت نان برای مردم گران تمام می‌شود، اظهار کرد: مردم درب نانوایی نان را کیلویی 1800 تا 2200 تومان می‌خرند. دولت بابت هر کیلوگرم گندم به علاوه هزینه‌های تبعی آن کیلویی 800 تومان و در سال معادل 50 هزار تومان یارانه می‌دهد. اگر متوسط مصرف را 110 کیلوگرم گندم در سال در نظر بگیریم، یعنی کیلویی 500 تومان هم به مردم بابت نان پرداخت می‌شود و نتیجه اینکه میانگین پرداختی مردم برای خرید نان 2000 تومان، یارانه مستقیم تامین گندم 800 تومان و یارانه نقدی نان نیز 500 تومان است که با این حساب قیمت تمام شدن نان در حال حاضر به 3300 تومان می رسد.
وی افزود: حال اگر فرض کنیم قیمت گندم و آرد آزاد شود، نرخ آرد نانوایی به طور میانگین 1450 در شرایط فعلی باشد و هزینه‌های نانوا به آن اضافه شود، میانگین نرخ نان کیلویی 2600 تومان خواهد شد. اگر مصرف را 11 میلیون تن نان فرض کنیم، تفاوت شرایط فعلی با شرایط مطلق آزادی گندم، آرد و نان حدود 3 میلیارد دلار در سال (برحسب نرخ ارز حدود 2600 تومان) خواهد شد. رقمی که با سرمایه‌گذاری درست و علمی آن می‌توانیم طی دو سال زراعت و تولید نان کشور را متحول کرده و جلوی رانت‌خواری و فساد را در این صنعت حساس و استراتژیک بگیریم.
دبیر انجمن آردسازان ایران عنوان کرد: اگر نگاهی به نانوایی‌ها بیندازید متوجه می‌شوید که نان کشور از حالت عادی خارج شده است. بربری و تافتون بسیار نازک و کم‌وزن شده و سنگک هم دیگر حال و هوای گذشته را ندارد؛ بنابراین می‌توان نتیجه گرفت که دولت هزینه‌های سنگین مالی و مدیریتی را تحمل می‌کند اما چیزی گیر مردم نمی‌آید. ضمن اینکه نانوا و کارخانه‌دار نیز از وضعیت موجود متضرر می‌شوند و متاسفانه تنها عده‌ای ویژه‌خوار حرفه‌ای از این چرخه معیوب و فاسد ممکن است منافع نامشروعی برای خود بدست آورند.
مرتضوی گفت: من معتقدم تنها سناریوی ممکن برای دولت آزادسازی قیمت گندم، آرد و نان است. با این کار جلوی فساد گرفته شده و قیمت نان برای کشور ارزان‌تر تمام می‌شود. نانوا نیز انگیزه لازم را برای افزایش کیفیت خواهد داشت و کارخانه‌داران نیز در فضایی رقابتی با یکدیگر کیفیت و قیمت را به نفع مصرف‌کننده مدیریت خواهند کرد و کشور از اسراف هنگفت کنونی نجات پیدا خواهد کرد. ضمن اینکه مصرف گندم برای نان نیز قطعا با بهبود کیفیت نان و جلوگیری از دورریز نان کمتر خواهد شد.
رئیس هیات مدیره کانون انجمن‌های صنایع غذایی ایران با بیان اینکه دولت باید گوش خود را روی رانت‌خواران ببندد و به حرف انجمن‌ها و صاحبان مشاغل که صاحب اصلی کار هستند اعتماد کند، افزود: بهبود فضای کسب و کار راه نجات اقتصاد کشور است. کنترل تورم و خروج از رکود یک راه دارد و آن هم تضمین سود بنگاه‌های تولیدی و افزایش بهره‌وری از راه افزایش و بهبود تولید در همه رشته‌های صنعتی است.
او با اشاره به اینکه به نظر من ایجاد کارخانه آرد با منابع مالی محدود کشور کاری نادرست است، گفت: اگر اندک سرمایه‌ای فراهم است باید صرف تامین مواد اولیه کارخانه‌های موجود شود. ما باید از ظرفیت‌های موجود حداکثر بهره‌برداری را کنیم و با تامین سرمایه در گردش واحدهای آردسازی و تولید نان موجود امکان افزایش تولید و نگاه به بازارهای صادراتی در این صنعت استراتژیک را فراهم کنیم.
وی با بیان اینکه دولت باید فکری برای زیان انباشته کارخانه‌های آرد به دلیل اجرای سیاست تثبیت قیمتها از سال 91 تاکنون بکند، تصریح کرد: رشد هزینه‌های تولید به ترتیب در سال‌های 91، 40 درصد و در سال 92، 42 درصد و در سال 93، حدود 20 درصد بوده است، به این معنا که علی‌رغم ثابت نگه داشتن نرخ گندم کارخانه‌های آرد، در سال 91 تنی حدود 35 هزار تومان، در سال 92 تنی حدود 75 هزار تومان و در سال 93 تنی حدود 90 هزار تومان متضرر شده‌اند.
محمدرضا مرتضوی در گفت‌وگو با ایسنا، درباره سه سناریوی مطرح دولت برای قیمت آرد و نان توضیح داد: یکی از این سناریوها حفظ شرایط موجود و حمایت از کارخانه‌ها در خصوص هزینه‌های آرد است. سناریوی بعدی تفویض اختیارات به استانها است که بین 15 تا 20 درصد به قیمت انواع نان اضافه شود و سناریوی سوم افزایش قیمت نان و پرداخت یارانه به همین نسبت به مردم است.
او با اشاره به اینکه دولت منابع و انرژی زیادی را درگیر تامین نان ارزان‌قیمت مردم کرده اما نتایج مناسبی در این بخش بدست نیامده و حتی برخلاف هدف دولت قیمت نان برای مردم گران تمام می‌شود، اظهار کرد: مردم درب نانوایی نان را کیلویی 1800 تا 2200 تومان می‌خرند. دولت بابت هر کیلوگرم گندم به علاوه هزینه‌های تبعی آن کیلویی 800 تومان و در سال معادل 50 هزار تومان یارانه می‌دهد. اگر متوسط مصرف را 110 کیلوگرم گندم در سال در نظر بگیریم، یعنی کیلویی 500 تومان هم به مردم بابت نان پرداخت می‌شود و نتیجه اینکه میانگین پرداختی مردم برای خرید نان 2000 تومان، یارانه مستقیم تامین گندم 800 تومان و یارانه نقدی نان نیز 500 تومان است که با این حساب قیمت تمام شدن نان در حال حاضر به 3300 تومان می رسد.
وی افزود: حال اگر فرض کنیم قیمت گندم و آرد آزاد شود، نرخ آرد نانوایی به طور میانگین 1450 در شرایط فعلی باشد و هزینه‌های نانوا به آن اضافه شود، میانگین نرخ نان کیلویی 2600 تومان خواهد شد. اگر مصرف را 11 میلیون تن نان فرض کنیم، تفاوت شرایط فعلی با شرایط مطلق آزادی گندم، آرد و نان حدود 3 میلیارد دلار در سال (برحسب نرخ ارز حدود 2600 تومان) خواهد شد. رقمی که با سرمایه‌گذاری درست و علمی آن می‌توانیم طی دو سال زراعت و تولید نان کشور را متحول کرده و جلوی رانت‌خواری و فساد را در این صنعت حساس و استراتژیک بگیریم.
دبیر انجمن آردسازان ایران عنوان کرد: اگر نگاهی به نانوایی‌ها بیندازید متوجه می‌شوید که نان کشور از حالت عادی خارج شده است. بربری و تافتون بسیار نازک و کم‌وزن شده و سنگک هم دیگر حال و هوای گذشته را ندارد؛ بنابراین می‌توان نتیجه گرفت که دولت هزینه‌های سنگین مالی و مدیریتی را تحمل می‌کند اما چیزی گیر مردم نمی‌آید. ضمن اینکه نانوا و کارخانه‌دار نیز از وضعیت موجود متضرر می‌شوند و متاسفانه تنها عده‌ای ویژه‌خوار حرفه‌ای از این چرخه معیوب و فاسد ممکن است منافع نامشروعی برای خود بدست آورند.
مرتضوی گفت: من معتقدم تنها سناریوی ممکن برای دولت آزادسازی قیمت گندم، آرد و نان است. با این کار جلوی فساد گرفته شده و قیمت نان برای کشور ارزان‌تر تمام می‌شود. نانوا نیز انگیزه لازم را برای افزایش کیفیت خواهد داشت و کارخانه‌داران نیز در فضایی رقابتی با یکدیگر کیفیت و قیمت را به نفع مصرف‌کننده مدیریت خواهند کرد و کشور از اسراف هنگفت کنونی نجات پیدا خواهد کرد. ضمن اینکه مصرف گندم برای نان نیز قطعا با بهبود کیفیت نان و جلوگیری از دورریز نان کمتر خواهد شد.
رئیس هیات مدیره کانون انجمن‌های صنایع غذایی ایران با بیان اینکه دولت باید گوش خود را روی رانت‌خواران ببندد و به حرف انجمن‌ها و صاحبان مشاغل که صاحب اصلی کار هستند اعتماد کند، افزود: بهبود فضای کسب و کار راه نجات اقتصاد کشور است. کنترل تورم و خروج از رکود یک راه دارد و آن هم تضمین سود بنگاه‌های تولیدی و افزایش بهره‌وری از راه افزایش و بهبود تولید در همه رشته‌های صنعتی است.
او با اشاره به اینکه به نظر من ایجاد کارخانه آرد با منابع مالی محدود کشور کاری نادرست است، گفت: اگر اندک سرمایه‌ای فراهم است باید صرف تامین مواد اولیه کارخانه‌های موجود شود. ما باید از ظرفیت‌های موجود حداکثر بهره‌برداری را کنیم و با تامین سرمایه در گردش واحدهای آردسازی و تولید نان موجود امکان افزایش تولید و نگاه به بازارهای صادراتی در این صنعت استراتژیک را فراهم کنیم.
وی با بیان اینکه دولت باید فکری برای زیان انباشته کارخانه‌های آرد به دلیل اجرای سیاست تثبیت قیمتها از سال 91 تاکنون بکند، تصریح کرد: رشد هزینه‌های تولید به ترتیب در سال‌های 91، 40 درصد و در سال 92، 42 درصد و در سال 93، حدود 20 درصد بوده است، به این معنا که علی‌رغم ثابت نگه داشتن نرخ گندم کارخانه‌های آرد، در سال 91 تنی حدود 35 هزار تومان، در سال 92 تنی حدود 75 هزار تومان و در سال 93 تنی حدود 90 هزار تومان متضرر شده‌اند.
نظر شما