به تدریج و طی چند سال گذشته در میان صاحب نظران اقتصاد کشاورزی و معتقدان به توسعه پایدار در این بخش، این باور به وجود آمده است که نقطه آغازین برای سودآوری در تمامی زیربخش های کشاورزی و در نتیجه جذب سرمایه و سرمایه گذاران، استفاده از آخرین دانش روز و الزاما و در کنار آن اصلاح نژاد در دام سبک و سنگین و بذور مختلف در زراعت و نهال به هر قیمت و در هر شرایطی با اتکا به دستاوردهای تحقیقات داخلی یا بین المللی است.

استفاده از ذخایر ژنتیکی دام سبک و سنگین موجود در کشورهای مختلف، بهره گیری از دام های ژنومیک با هدف تسریع در تولید، بهره گیری از نژاد دام های مولد سبک پرتولید از نظر زایش و مصرف کمتر علوفه و بازدهی بیشتر شیر و گوشت درعرصه دامپروری بدون تعصب و دور از این نگرانی که ممکن است استفاده از این دستاوردها، کشاورزی ما را وابسته و ناتوان سازد، حتی در میان بسیاری از سخت گیرانه ترین نگرش های سیاسی که جهان را در حال مخاصمه و زد و خورد مداوم با ما تصور می کنند، حداقل در بخش کشاورزی کمرنگ و بعضا منتفی شده است زیرا موضوع به کارگیری اسپرم، جنین دام های ژنومیک شده در عرصه گاوداری و همچنین واردات دام های سبک مولد با مشخصات نژادی برتر، انواع بذور پربازده و مقاوم در مقابل آفات و بیماری ها و کم مصرف در عرصه آب و بسیاری تکنولوژی های زیرساخت تولیدات کشاورزی، وارد عرصه تجاری و رقابت های بازرگانی در میان شرکت های بزرگ و حتی کشورهای تولید کننده شده است.

کافی است تقاضای یک محموله دام ژنومیک سیمنتال، شاروله و یا هر نژاد دیگری از بازارهای بین المللی به میان آید، بدون شک شرکت ها و موسسات بزرگی هستند که برای رقابت در قیمت کمتر، کیفیت بهتر و حتی آموزش و اجرا سعی دارند کالاهای خود را با دور زدن تحریم های آمریکا به متقاضی ایرانی بفروشند. 

اگر به همین بذر کلزا که از سوی شرکت های فرانسوی خریداری شده نگاه کنید خواهید دید که فروش این ماده اولیه پر بازده از سوی شرکت فرانسوی تا مرحله کاشت، داشت، برداشت و راندمان آن در واحد سطح دنبال می شود.

این موضوع با فروش فلان کالای فراوری شده و حتی نهاده هایی چون ذرت، کنجاله سویا یا گوشت قرمز وارداتی کاملا متفاوت است.

به عبارت ساده باید دریابیم که سمت کلی واردات را به زیرساخت های مولد در عرصه دام و طیور و زراعت و باغبانی، توام با انتقال دانش کاربردی و شیوه های تولید بدون تعصب و حتی نگرانی سوق دهیم.

واردات دشوار و پر فراز و نشیب یک گله بز سانن یا آلپاین، گوسفندهایی مانند لاکن، سافولک، ایل دوفرانس و یا مثلا 1000 راس دام سیمنتال، نه تنها بر خلاف نظر عده ای، مغایرتی با شاخص های کلی اقتصاد مقاومتی و منافع ملی کشور ندارد بلکه عین آن اهداف را دنبال و تامین می کند زیرا در هیچ جا و در هیچ سیاست کلی کشور سخنی در باره عدم انتقال دانش فنی و دستاوردهای علمی جهانی به میان نیامده است. 

به گفته یک صاحب نظر برجسته؛ ما می توانیم با واردات یک گله مولد دام سبک و سنگین و تولید و تکثیر و توزیع آنها در اقالیم مختلف کشور، تحولات قابل اتکایی در تولید گوشت قرمز که کمبود داریم و شیر و مواد لبنی برای امنیت غذایی کشور به وجود آوریم.

به واقع و در شرایط کنونی که ما در آستانه تحریم های مخاصمه آمیز آمریکا هستیم می بایست مصرانه تر از قبل با ضریب افزایش بهره وری در تولید داخل به واسطه انتقال بذور انواع واریته های باغبانی، تکنولوژی های گلخانه ای، سامانه های هوشمند نوین آبیاری و همچنین دام های مولد به ویژه ژنومیک شده، کشور را برای مقابله در جنگی اقتصادی و پر دامنه مهیا و قدرتمند کنیم و در عین حال، دانش انتقال یافته را در داخل کشور تثبیت و گسترش دهیم.

خوشبختانه در میان جناح های سیاسی متعادل و منطقی در حوزه اقتصادی و بحث ها و تئوری های وابستگی نوعی تحول فکری به وجود آمده است که بستر و زمینه توسعه پایدار کشاورزی و تولیدات آن با بهره وری بالا و رقابتی و در مسیر امنیت غذایی را فراهم آورده است، لذا وزارت جهاد کشاورزی در این موقعیت با مسئولیت سنگینی از بدو تاسیس خود مواجه است که بدون توجه به شعارهای توخالی، زیرساخت های تولید را به هر طریق ممکن برای بخش خصوصی و کشاورزان و بهره برداران فراهم سازد و 4 سال باقیمانده از دولت تدبیر و امید را بر چنین برنامه ها و سیاست های ماندگاری متمرکز کند.