چربیهای شکمی یکی از مشکلات رایج در میان بسیاری از افراد است که نه تنها ظاهر بدن را تحت تأثیر قرار میدهد، بلکه میتواند خطر ابتلا به بیماریهای مزمن مانند دیابت، بیماریهای قلبی و فشار خون را افزایش دهد. اما آیا میدانید دور شکم نرمال چقدر است و چه اندازهای برای خانمها ایدهآل محسوب میشود؟ دستیابی به یک دور شکم استاندارد نه تنها نشاندهنده سلامت جسمانی شماست، بلکه میتواند اعتماد به نفس شما را نیز افزایش دهد. سایز استانداردی که برای دور شکم در نظر گرفته میشود برای آقایان دور شکم ۱۰۲ سانت (۴۰ اینچ) و برای خانمها ۸۸ سانتی متر (۳۵ اینچ) نرمال است و بیشتر از این ممکن است نشان دهنده چاقی در این ناحیه باشد. در این مقاله به بررسی اهمیت دور شکم نرمال، بهترین اندازه برای خانمها و روشهای کاهش چربی شکمی میپردازیم. اگر شما هم به دنبال تغییر سبک زندگی و بهبود سلامتی خود هستید، تا پایان این مقاله با ما همراه باشید.
چند نوع چربی شکمی داریم؟
بطور کلی چربی شکمی به سه دسته چربی زیر جلدی، چربی عضلانی و چربی احشایی دسته بندی میشوند که چربی شکمی معروف که به اصلاح گفته میشود فرد شکم دارد همان چربی احشایی است.
دور شکم نرمال چقدر است؟
دور شکم نرمال به عنوان یکی از شاخصهای مهم سلامتی، معیاری برای ارزیابی میزان چربی تجمع یافته در ناحیه شکم محسوب میشود. این اندازه برای خانمها و آقایان متفاوت است و معمولاً به سن، قد، وزن و میزان فعالیت بدنی بستگی دارد.
استانداردهای دور شکم برای خانمها:
- زیر 40 سال: دور شکم نرمال کمتر از 88 سانتیمتر است.
- بین 40 تا 60 سال: افزایش جزئی در اندازه دور شکم ممکن است طبیعی باشد، اما اندازه استاندارد همچنان کمتر از 90 سانتیمتر در نظر گرفته میشود.
- بالای 60 سال: استاندارد دور شکم باید کمتر از 92 سانتیمتر باشد.
استانداردهای دور شکم برای آقایان:
- زیر 40 سال: دور شکم نرمال کمتر از 94 سانتیمتر است.
- بین 40 تا 60 سال: دور شکم نرمال باید کمتر از 98 سانتیمتر باشد.
- بالای 60 سال: استاندارد اندازه دور شکم کمتر از 102 سانتیمتر در نظر گرفته میشود.
چرا این تفاوتها وجود دارد؟
- تأثیر سن: با افزایش سن، به دلیل تغییرات متابولیسم بدن و کاهش فعالیت بدنی، احتمال تجمع چربی در ناحیه شکم بیشتر میشود.
- تفاوتهای جنسیتی: خانمها به دلیل تغییرات هورمونی (مانند یائسگی) ممکن است بیشتر مستعد تجمع چربی در ناحیه شکم باشند، در حالی که آقایان در سنین جوانی بیشتر چربی شکمی دارند.
افزایش دور شکم معمولاً نشاندهنده انباشت چربی احشایی است که میتواند خطر بیماریهایی مانند دیابت نوع 2، فشار خون بالا و بیماریهای قلبی را افزایش دهد. بنابراین، اندازهگیری منظم دور شکم و کنترل آن نقش کلیدی در حفظ سلامتی دارد.
چگونه اندازه دور شکم خود را ارزیابی کنیم؟
برای اندازهگیری دقیق دور شکم:
- متر را به صورت افقی دور شکم، دقیقاً در ناحیه ناف قرار دهید.
- متر را محکم اما بدون فشار اضافی ببندید.
- اندازه را در حالت ایستاده و بعد از بازدم طبیعی ثبت کنید.
رعایت استانداردهای دور شکم و کاهش چربی اضافی از طریق تغذیه سالم، ورزش منظم و سبک زندگی فعال، نقش مهمی در حفظ سلامتی ایفا میکند.
چرا اندازه دور شکم مهم است؟
اندازه دور شکم یکی از مهمترین شاخصهای سلامت جسمانی است که میتواند اطلاعات ارزشمندی درباره وضعیت چربیهای بدن و خطرات مرتبط با آن ارائه دهد. برخلاف چربیهای زیرپوستی، چربیهای احشایی که در اطراف اندامهای داخلی تجمع میکنند، نقش مؤثری در بروز بیماریهای مختلف دارند.
دلایل اهمیت اندازه دور شکم:
-
پیشگیری از بیماریهای قلبی:
دور شکم بزرگتر از حد استاندارد میتواند به دلیل افزایش چربی احشایی، احتمال ابتلا به بیماریهای قلبی و عروقی را بالا ببرد. -
ارتباط با دیابت نوع 2:
تحقیقات نشان دادهاند که افزایش دور شکم با مقاومت به انسولین و در نتیجه افزایش خطر ابتلا به دیابت نوع 2 مرتبط است. -
تشخیص چاقی موضعی:
اندازهگیری دور شکم یک روش ساده و دقیق برای تشخیص چاقی شکمی است که اغلب با شاخص توده بدنی (BMI) قابل تشخیص نیست. -
تاثیر بر عملکرد اندامهای داخلی:
چربی احشایی میتواند بر عملکرد طبیعی کبد، قلب و دستگاه گوارش تأثیر منفی بگذارد. -
نشانهای از سبک زندگی ناسالم:
دور شکم بزرگ ممکن است نتیجه تغذیه نامناسب، عدم فعالیت بدنی و استرس باشد که با تغییر این عادات میتوان وضعیت را بهبود داد.
کنترل و کاهش اندازه دور شکم نه تنها به بهبود ظاهر بدن کمک میکند، بلکه خطر بیماریهای مزمن را نیز کاهش میدهد. بنابراین، توجه به این معیار و انجام اقدامات پیشگیرانه ضروری است.
نقش تغذیه در رسیدن به دور شکم نرمال
برای رفع چربیهای ناحیه شکمی روشهای مختلفی وجود دارد، ولی باید توجه داشت که برای از بین بردن آنها نیاز به گرسنگی شدید یا ورزشهای بسیار سنگین نیست، بلکه باید روشی درست را به بهترین شکل انجام داد، چراکه خیلی از افراد هستند که رژیمهای سختی میگیرند، مدام ورزش میکنند، ولی نتیجه مطلوبی نمیگیرند.
مصرف پروتئین بیشتر
برای کاهش وزن نیاز است که روزانه به حد کافی پروتئین مصرف شود، زیرا پروتئین اثر ترمیمی بیشتری نسبت به گروههای غذایی دیگر دارد.
با مصرف پروتئین در حد نرمال اشتهای فرد تا ۶۰ درصد ممکن است کمتر شود و میتواند متابولیسم بدن را حتی تا ۸۰ الی ۱۰۰ کالری بالا ببرد و کالری مصرفی روزانه را تا ۴۴۰ کالری کم کند. منابع پروتئین غذایی عبارتند از: تخم مرغ، گوشت و ماهی، محصولات لبنی و حبوبات و آجیلها هستند.
مصرف کلسیم بیشتر
مصرف کلسیم میتواند به بدن برای سوزاندن چربی کمک کند و راههای تامین کلسیم مورد نیاز بدن استفاده از غذاهای کلسیم دار مثل مواد لبنی، آجیل، سبزیجات شاخ و برگ دار و ماهی در برنامه غذایی است.
کاهش مصرف کربوهیدراتها
مصرف زیاد کربوهیدراتها در برنامه غذایی خیلی بیشتر از مصرف چربیها باعث ایجاد چربیهای دور شکمی میشوند. در رژیمی که مصرف کربوهیدراتها حداقل مقدار خود را دارد نتیجه گیری بهتر است و محدودیت غذایی کمتر.
مزیت این رژیم در مقابل رژیم چربی این است که دامنه غذاهای مصرفی بیشتر است و همچنین این رژیم بطور مستقیم چربیهای ناحیه شکمی را هدف میگیرد. برای کاهش وزن سریع لازم است که مصرف کربوهیدرات حدود ۵۰ گرم در روز کمتر شود، در این حالت بدن بهجای سوزاندن کربوهیدرات برای دریافت انرژی لازم چربیها را میسوزاند.
ورزش کردن
ورزش کردن همیشه برای بدن مفید است، اما باید دانست چه ورزشی و در چه حدی برای بدن مفید است. قطعا ورزش مداوم شکمی و تکرار یک حرکت خاص تاثیر مثبتی روی از بین رفتن چربیها نخواهد داشت. ورزش کردن با وزنه، دویدن، شنا و ... درکنار ورزشهای مخصوص شکمی برای کاهش چربیها موثرتر است.
مصرف نکردن الکل
نوشیدن مداوم الکل و آبجو باعث بزرگ شدن شکم و باسن و بدفرم شدن بدن میشود و باعث میشود چربیها در آنجا جمع شوند. دیگر آسیبی که نوشیدن مشروبات الکلی بر بدن وارد میکند نارسایی کبدی بر اثر فعالیت بیش از حد آن جهت دفع سموم میباشد.
افزایش مصرف فیبر
اگر فقط روزانه حدود ۱۰ گرم فیبر مصرف شود در طول ۵ سال حدود ۴ درصد چربی شکمی از دست میرود. شاید در نگاه اول رقم بالایی نباشد، اما مصرف بیشتر آن در کنار تغذیه سالم و ورزش این عدد را چندین برابر میکند. خوردن فیبر حس سیری بیشتری القا میکند.
حذف شیرین کنندههای مصنوعی و نان سفید
انواع شیرینیها و قند به همراه شیرین کنندههای مصنوعی سطح انسولین را درخون بالا میبرند و سوخت و ساز بدن را کاهش میدهند و در نتیجه چربیهای دور شکمی کمتر میشود.
چرا که بدن برای دریافت انرژی لازم قند و شیرینیها را میسوزاند و دیگری مجالی برای سوزاندن چربیها نمیماند.از مضرات نان سفید افزایش قند خون است، از آنجایی که نان سفید نیز به علت تصفیه شدن دانهها در آن فیبر خود را ازدست میدهد و در بیشتر کردن چربیهای شکمی تاثیر گذار است.
زود بیدار شدن و قرار گرفتن در نور آفتاب
تحقیقات نشان داده است کسانی که دیرتر از خواب بیدار میشوند در برنامه غذایی خود بیشتر به سراغ چربیها و مواد قندی میروند و در نهایت کالری بیشتری نسبت به افراد سحرخیز دریافت میکنند. همچنین در معرض نور خورشید قرار گرفتن باعث جذب ویتامین دی میشود و برای بدن مفید است.
مسواک زدن و به موقع خوابیدن
تحقیقات حاکی از این است که کسانی که بعد از غذا مسواک میزنند بوی خمیردندان به آنها فرمان پایان خوردن را میدهد و حداقل سعی میکنند تا مدتی از دریافت کالری خودداری کنند. همچنین زود خوابیدن نیز باعث افزایش انرژی و داشتن روزی پر تحرک برای فردا میشود.
اندازه گیری دور کمر و عکس گرفتن از خود
دیدن نتیجه تلاش همیشه برای انسان امید بخش است و میتواند انگیزه کافی برای ادامه دادن مسیر پیش رو باشد. اندازه گیری دور کمر هر دو هفته یکبار و عکس گرفتن از ابعاد مختلف میتواند تغییرات را نشان دهد.
متوقف کردن نوشیدن آب میوه
با اینکه آب میوهها ویتامین و منابع مغذی فراوانی دارند، اما نوشیدن آنها باعث افزایش قند میشود. آب میوه فیبر خود را تا حدودی از دست میدهد و میتواند به اندازه یک نوشیدنی گازدار مواد قندی داشته باشد که خود باعث افزایش چربی شکمی میشود.
نوشیدن چای سبز و سرکه سیب
چای سبز حاوی کافئین و آنتی اکسیدان گلیات میباشد که متابولیسم بدن را افزایش میدهد و در کنار ورزش کردن میتواند راهکار موثری برای کاهش چربی باشد. سرکه سیب نیز سطح قند خون را در بدن کاهش میدهد و طبق تحقیقات در حیوانات باعث کم شدن چربی شکم میشود.
بطور کلی برای حذف چربی شکمی باید سبک زندگی خود را از ساعت خوابیدن و بیدار شدن، نوع مواد غذایی مصرفی و ورزش تغییر دهید و بتوانید سالم غذا بخورید تا علاوه بر داشتن اندامی متناسب از بروز بیماری نیز جلوگیری کنید. امروزه روشهای دیگری نیز مثل عملهای جراحی برای از بین بردن چربیها وجود دارد که البته بدون عوارض نیست و نیاز به تحقیقات بیشتری دارد.
چه مدت زمان لازم است تا به دور شکم استاندارد برسیم؟
رسیدن به دور شکم استاندارد به عوامل متعددی مانند میزان چربیهای انباشتهشده، سبک زندگی، سرعت متابولیسم بدن و تداوم در رعایت برنامههای غذایی و ورزشی بستگی دارد. به همین دلیل، نمیتوان زمان مشخص و دقیقی برای همه افراد تعیین کرد، اما با رعایت اصول صحیح، معمولاً در طی چند هفته تا چند ماه میتوان به نتایج قابل توجهی دست یافت.
عوامل موثر بر زمان دستیابی به دور شکم نرمال:
-
میزان چربی اضافی:
اگر چربیهای انباشتهشده در ناحیه شکم زیاد باشد، زمان بیشتری برای کاهش آنها نیاز است. کاهش چربی به صورت تدریجی و پایدار (حدود 0.5 تا 1 کیلوگرم در هفته) معمولاً سالمتر و ماندگارتر است. -
رعایت رژیم غذایی مناسب:
رعایت یک رژیم غذایی کمکالری و سرشار از مواد مغذی مانند فیبر، پروتئین و چربیهای سالم میتواند سرعت کاهش چربی شکمی را افزایش دهد. -
سطح فعالیت بدنی:
ترکیب ورزشهای هوازی (مانند دویدن و شنا) با تمرینات قدرتی (مانند کار با وزنه) میتواند به تسریع کاهش چربی شکمی کمک کند. انجام حداقل 150 دقیقه ورزش در هفته توصیه میشود. -
عوامل متابولیکی و ژنتیکی:
متابولیسم بدن هر فرد متفاوت است و ژنتیک نیز میتواند بر سرعت کاهش چربی تأثیر بگذارد. -
تداوم و پشتکار:
مداومت در رعایت برنامههای غذایی و ورزشی برای دستیابی به نتایج پایدار ضروری است.
زمان تقریبی برای کاهش چربی شکمی:
- افرادی با چربی کم یا متوسط: 4 تا 8 هفته ممکن است برای مشاهده نتایج اولیه کافی باشد.
- افرادی با چربی زیاد: 3 تا 6 ماه زمان نیاز است تا به کاهش چشمگیر دست یابند.
نکات مهم برای کاهش تدریجی و پایدار چربی شکمی:
- تمرکز بر کاهش چربی کلی بدن به جای کاهش چربی موضعی.
- پرهیز از رژیمهای غذایی سختگیرانه که ممکن است منجر به بازگشت سریع وزن شوند.
- خواب کافی (7 تا 8 ساعت در شبانهروز) و کاهش استرس که نقش مهمی در متعادل نگه داشتن هورمونها دارند.
با پیروی از یک برنامه منظم و پایدار در تغذیه و ورزش، میتوان به دور شکم استاندارد دست یافت. هرچند زمان دقیق برای هر فرد متفاوت است، اما تعهد و پشتکار در طول مسیر، کلید موفقیت شماست.
نظر شما