غذا و تغذیه> خربزه میوه ای شیرین، لذیذ و گواراست که انواع گوناگونی دارد و بهترین آن خربزه خراسان است. 

خانواده خربزه علاوه بر خربزه شامل انواع گرمک و طالبی نیز می‌شود که البته این دو نوع کم آب تر از خربزه هستند. علامت خوب آن است که سنگین و نسبتا سفت باشد و قسمت انتهای آن را وقتی کمی فشار دهید مختصری فرو رود.

مواد موجود در ۱۰۰ گرم خربزه:

فیبر یک گرم

کلسیم ۱۲ میلی‌گرم

فسفر ۱۷ میلی‌گرم

پتاسیم  ۲۳۸ میلی‌گرم

پیش‌ساز ویتامین A ۱۲۵۰ واحد

انرژی ۳۱ کیلو کالری

ویتامین C   ۳۷ میلی‌گرم

کربوهیدرات ۸  گرم

دارای ویتامینA است، از این رو درترمیم و تجدید سلول های بدن نقش دارد.

با داشتن خاصیت ادرارآور بودن در بیماری های سنگ کلیه و مثانه مفید است.

سرشار از ویتامین هایA ،D وC و سلولز است.

به علت دارا بودن خاصیت ملیّن، برای معالجه یبوست(Constipation) تجویز می شود.

اگر گوشت خربزه را له کنید و به صورت مرهم روی سوختگی های سطحی پوست بدن بگذارید، آن را معالجه خواهد کرد.

تخم خربزه برای سرفه حاد، درد سینه و حلق و تب های شدید مفید است.

باعث افزایش شیر در زنان شیرده می شود.

مغز تخم خربزه ی بو داده طبیعت گرم دارد.

مغز تخم خربزه ی بو داده دارای خاصیت ادرار آور و افزایش دهنده میل جنسی است.

برای اشخاص مبتلا به سل ریوی و کم خونی(Anemia) مفید است.

خربزه، رنگ چهره را روشن می کند و بیماری استسقاء ( احساس تشنگی دائمی ) را درمان می نماید.

به هضم غذا کمک می کند و رودل را برطرف می نماید.

خوردن ۸ گرم دم کرده ی پوست خشک شده ی خربزه، سنگ مثانه را دفع می کند.

میزان پتاسیم موجود در خربزه، برای بیماران مبتلا به بیماری قلبی – عروقی بسیار موثر است و مصرف این ماده غذایی نقش به سزایی در پیشگیری از بیماری‌های قلبی و عروقی دارد.

با توجه به مقدار قابل توجه پیش‌ساز ویتامین A موجود در خربزه، این میوه در پیشگیری از بیماری‌های چشمی،‌ جلوگیری از بیماری‌های عفونی، ‌طراوات و شادابی پوست نقش مهمی دارد.

به دلیل دارا بودن پتاسیم بسیار مدر بوده لذا باعث دفع مواد زاید و سموم موجود در خون شده و به فعالیت و شستشوی مثانه و کلیه‌ها کمک کرده و از احتباس ادرار ممانعت می‌کند.

به واسطه آب زیاد، مواد قندی را فورا جذب خون کرده به همین سبب باعث بالا رفتن قند خون و رفع خستگی و گرمازدگی می‌گردد.

در میان مواد قندی و معدنی خربزه آنزیم‌هایی وجود دارد که سرعت هضم غذا را زیاد کرده بدین لحاظ در کودکان موجب افزایش اشتها و فعالیت و رشد سلول‌های بدن و در سالمندان به فعالیت سلول‌‌های دستگاه گوارش و در نهایت رفع سستی و بی‌‌حالی منجر می‌شود.

به دلیل مواد فیبری و به خاطر وجود طعم و اسانس‌هایی که دارد یک محرک قوی شیمیایی برای دستگاه گوارش است لذا بسیار ملین بوده و مصرف آن برای مبتلایان به نقرس، روماتیسم(Rheumatism)، بواسیر بسیار توصیه می‌شود. همچنین این میوه تاثیر خاصی در تخلیه میکروب و عفونت‌های موجود در روده‌ها دارد.

مصرف درهنگام بارداری باعث زیبایی جنین خواهد شد.

مصرف در دوران شیردهی، باعث افزایش حجم شیر مادر میشود لذا مصرف آن در شیردهی مفید است ولی مادران شیرده در مصرف آن افراط نکنند.

برای پیشگیری از بیماری های روده ای توصیه می شود هندوانه،خربزه و طالبی را قبل از چاقو زدن با مواد شوینده تمیز کنید. به علت استفاده از کودهای حیوانی در مزارع صیفی جات، سطح خارجی محصول به دست آمده به انواع میکروب های بیماری زا، آلوده است و در صورت مصرف بدون شستشو احتمال ابتلای فرد به اسهال عفونی وجود دارد.

برعکس آنچه که در ایران مرسوم است و خربزه را با غذا یا بعد از غذا به عنوان دسر می خورند، بهتر است با فاصله زیادی قبل از غذا آن را خورد و در میان دو وعده غذایی مصرف شود.

خوردن خربزه به همراه عسل خطرناک و مرگ آور است.

‫ﺧﺮﺑﺰه ﮐﺎل ﺣﺎوی ﻣﺰه ﺗﺮﺷﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮﺧﻼف ﺧﺮﺑﺰه رﺳﯿﺪه و ﺷﯿﺮﯾﻦ، ﺗﺮس را در اﻧﺴﺎن ﻣﯽ اﻓﺰاﯾﺪ و ﺷﺠﺎﻋﺖ را از ﺑﯿﻦ ﻣﯽ ﺑﺮد.

‫مصرف خربزه ﻗﺒﻞ از ﻏﺬا اﺳﻬﺎل و ورم روده را ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﻣﯽ آورد.

خربزه چون دارای قند است بسیار چاق‌کننده بوده و از این رو افراد دارای اضافه وزن در مصرف آن احتیاط کنند.

مضرات مصرف خربزه

خوردن خربزه کال در کسانی که معده ای ضعیف دارند ممکن است تولید اسهال کند و خلط را افزایش دهد.

هر یکصد گرم خربزه، ۸ گرم کربوهیدرات دارد که بیشترین نوع قند موجود در آن از نوع گلوکز و فروتوز است، بنابراین مصرف بیش از حد آن برای بیماران دیابتی (Diabetes) توصیه نمی‌شود.

این میوه برای سینه درد و سرماخوردگی بسیار مضر است و باعث تب های صفراوی می شود.

زیاد خوردن آن هم تولید گرمی می کند.

‫زﯾﺎده روی در ﺧﻮردن ﺧﺮﺑﺰه، ﺳﺒﺐ ﻧﻔﺦ و اﯾﺠﺎد درد در ﻣﻌﺪه و روده ﻣﯽ ﺷﻮد.

یک متخصص فیزیولوژی با اشاره به این‌که نباید خربزه را ناشتا یا بلافاصله بعد از صرف غذا خورد، گفت: خربزه به دلیل طبع گرم خود، ارزش غذایی بالایی دارد، می‌تواند در افزایش مایعات جنسی و کمک به شکل‌گیری نطفه نقش موثری داشته باشد و سبب فزونی میل جنسی نیز می‌شود.

دکتر سید مهدی میرغضنفری افزود: خربزه به دلیل مزاج گرم و تری که دارد سردی مزاج را رفع می کند اما انواعی از آن که شیرینی کمتری دارند، بیشتر از اینکه گرم باشند رطوبت‌بخشند و ‌با رطوبتی که به بدن می‌دهند باعث رقیق شدن مایعات بدن می‌شوند و همچنین یه پاکسازی سیستم ادراری از طریق ازدیاد ادرار کمک می‌کنند.

او با توصیه بر این که بهتر است گاهی از قسمت‌های سفید نزدیک به پوست خربزه استفاده شود چون این قسمت‌ها خاصیت جلادهندگی و پاک کنندگی بیشتری دارند، تصریح کرد: خربزه هر چه شیرین تر باشد گرمی و خواص بیشتری دارد که البته افراط در مصرف آن بخصوص برای گرم مزاجان می تواند عوارضی ایجاد کند.

به گفته میرغضنفری، خربزه نارس (کالک) مخصوصا انواع بزرگتر و سفت تر آن به دلیل مشکلات هضم با مزاج بشر ناسازگار است و سبب نفخ و مولد درد شکم می‌شود. همچنین خربزه را نباید ناشتا یا بلافاصله پس از صرف غذا خورد و بهترین زمان مصرف خربزه از دیدگاه طب سنتی، بین وعده‌هاست.

او افزود: خربزه بخصوص در افرادی ‌که مزاج گرم و خشک دارند تا حدودی تولید صفرا می کند و کسانی که دچار التهاب در مخاط دهان (آفت) یا روده (کولیت) هستند باید موقتا از مصرف خربزه اجتناب کنند. همچنین برخی افراد که با مصرف خربزه دچار سوزش دهان یا حلق و حنجره می‌شوند می توانند همزمان با آن سکنجبین ملس یا سرکه یا قدری از خنکی ها مصرف کنند تا این عارضه رخ ندهد.

منبع:شفا آنلاین